Text:Sebastian Sailer/Baurenpredigt
Baurenpredigt
Meine lieabe Baura! ar wearat schau' oft g'hairt hau', wia amôl zwea' Ma' g'wea', vo' deane oiner hôt Abraham, dar ander Lot g'hoißa. Vetter seand boid g'sei', und zwôr, wia d' Schrift siat, ziemle noah. Jetz losat, wia as boid so wunderle ganga. Dia zwea' Ma' hau't ällas g'nua g'hett, was se hau't wölla: Enta, Gäu's Dauba, Henna, Koppa, Schôf, Küah, Kälber, Ochsa, Roß oder Gäul, und Kameel. Ar wearat schau' wissa, was dees für Dhier seand: se hau't lange Häls und an Burra uffam Buckel; oder wenn ar no ans Krippele denket, wia di hoilige drey König hau't mit brôcht. Nu' was g'schieht? Wia as halt ällamôl Leut geit, dia nu' a Sächle verderbat, so ischt as grad dô au g'scheah'. Wia se halt lang mit anander, wia's brav ischt, rumzoga seand, so hau't ihre Hiata – o i moi', i müaß deane Schtrôhlnarra äll da Grind bis uf d'Schtumpa ra beißa! so hau't, sag i, dia Lumpahund mitanand uf dar Woid, grad wia eusare Roßbuaba, Händel a'g'hebt, g'scholta, g'schlaga, g'rissa, daß d'Featza darvo' g'floga. Löcher hau't se oft g'hett, wia d' Ofahäfa. Jetz denkat, was d'Balbierer wearat koschtat hau'! Wia dees Ding dar Abraham hôt inna wôra, so hätt ar halt nu' möga giftig weara. Was, sait ar, hôt ar g'sait; Vetter Lot, sait ar, dees Ding thuat's nimma, sait ar. Du woischt, sait ar, daß du und i ällamôl froi'dle mitanand g'leabt, sait ar, i fürcht, mir zwea' kommat seall no hinteranand, sait ar, und schpringat an anand nauf wia zwea' Goggaler uf dar Mischte, sait ar. Denn wôrum? dôrum. Wenn d'Kneacht a'fanga anand a'liederat, so kommt as g'wiß au no an d'Herra seall, sait ar. Woischt was? Zuih du hi', mô da witt; i laß dar d'Wahl. Gôhscht du hott, gang i wischt. Gôhscht du wischt, gang i hott. Guck, was i am lieaba Frieda z' lieab thua!
O, wenn do eusare Baura au aso wärat! Wia balgat do dia Narra oft um a schleachts Ding: koinar will noahgea'; koinar thua, was danandera freut. As hoißt denn: dar G'scheider geit noah. So aber, wenn boid Narra seand, wia kommt's z'letscht raus? d'Schtuahlfüaß wissat's am beschta, wemma mit-ana rumsäblat. Dar Amtma' ma' Fried bieata, wia ar will: dar Pfarr, ar ischt do a Goischtlicher, ma' saga, was ar will. Noitz geit ma um an: ar muaß oft frauh sei', wenn am dia grobe Koga itt au oina uf's G'weicht a'meassat. O hoiliger Abraham! as ischt nimma di seall Zeit! Aber wieder zur G'schiicht! Was moinat ar, hôt dar Lot thau', was sei' Vetter g'sait? Freile! ar hôt koin so heeta Grind g'hett, wia ihr. Glei hôt ar sein Ranza z'sämma thau', sei' Sächle ei'packt, seine Herda ussanander zählt, und ischt ganga hott umme in a schöa's Land, mô Sodoma g'schtanda ischt. O dees ischt a Land g'sei'! as hôt an anders Ausseah' g'hett, as bey is uf eusare schtoinige Fealdar. Ma hôt maih detta in oim Jôhr g'schnitta, as mir dôrum, wenn mar druimôl Jakobi verleabat. Bieara, Aepfel hôt ma dett g'seah', wia d'Kürbsa bey is. Jô wohl, Kuzamauserla, Dôraschlaiha, Hagabutza? lauter Pfundbieara seand dötta g'wea', wia ma's hôt seah möga. Vom Wei' will i noitz saga: ma hôt fascht itt g'wißt, mô man hi'thua soll. Ar ischt koi' so Rachabutzer g'wea', wia eusare Wiath foil hau't. Eusare Sichelhenkana, Kirbana, Hauchzeita seand lauter Charfreitig gega deane Zeita, die ma dött g'hett hôt.
Aber as hôt an Hôka g'hett! d'Leut an seallam Oat seand noitz nutz g'sei'. Ar wearat wohl no wissa, wia ma vôr drui Jôhra an Sodamitta verbrennt hôt: und vo' deanar Gatting seand all g'sei'. Eusar Herrgatt hôt's aber au brav bei dar Kardaussa g'nomma; denn d'Hoida seand komma, und hau't mit Pfeifa und Dromma d'Schtadt ei'g'nomma: Ma', Weib, Kinder hau't si mitg'schloift, wia ar's vo' di Türka su'scht verzähla hairat. Und denkat! dar Lot ischt au darbey g'sei'. O du armer Tropf! wärascht du Wischt um! An andersmôl wär ar beym Hôr verbrennt, wia eusar Herrgatt hôt Sodoma a'zunda: wenn ar itt no zu ällam Glück naus wär, so wär as mitam g'scheah g'sei'.
Dar Abraham hôt neana koi' Naut g'hett; ar hôt sei' aihrles Schtuck Braud g'hett, as ischt am noitz a'ganga. Dar Lot hätt's au hau' könna, wenn ar nu' wischt num wär.
Aso gôht's aber, meine liabe Leut, wemma nu' will, was di Auga wohl thuat. Machat's bey Leib itt aso! frôgat vôr um Rôt, nôh theant, was ar weant. Neahmat mei' Laihr wohl auf und seand koine so Narra, su'scht holt ui dar Duifel! Wöll as eus verleiha Gott Vatter, Gott Soh' und Gott hoiliger Goischt. Amen.
Weblink
[Quälltäxt bearbeite]Sebastian Sailer „Baurenpredigt“ uf Projekt Gutenberg.de