Ludwig Aurbacher: Schriftproben in oberschwäbischer Mundart. Kapitel 4

Die Gefangene.

I wáiß net, wiə·s mər sîdər ist,
Seit i ən z·eə‘stmâl g·seəhhə~;
I gláub, əs sei mər seit dər Frist
– I wáiß halt net – was g·scheəhhə~.

·s stâut wägər nimmə‘, wiə von êə –
Wiə nenn· i dés Vərpfində~? –
Bald ist·s mər wol, bald ist·s mər weə,
I ka~ mi’ net drei~ fində~.

·s ist g·wiß, dés gâut ái~mâul it zuə
Mit kristlich reəchtə~ Dingə~,
Eər hâut mi’ g·fangə~ – dər Blix-Buə’!
Wiə’ n Vogəl in dər Schlingə~,

Und spérrt mi’ in ə~ Kéfət ’nei~,
– ·s wär just nit wüəst dâu hinnə~! –
Ach, wär i no~ nit so allái~,
Und wär ər áu’ mit d·rinnə~!

I mái~, i so’tt zum Pfarrər gâu~,
Dər gáistli’ Heər ka~ záubrə~;
Deər weə‘d ən bald im Kéfət hâu~
Də~ Vogəlma~, dən saûbrə~.

Und dann vərtrinnt ər nimmə‘ meə,
Dann bleibə~ wiər selbandər,
Dann táilə~ wiər so Wol a’s Weə
Fei~ rédli’ mit ənandər.

Dann weər’ə~ wiər recht háimli’ sei~,
Aûs áinəm Tröglə eəssə~,
Und – ’s Neəstlə für di· Vögəlein
Dés werd áu’ net vərgeəssə~!