Text:Louis Zumstein/Les montagnes nous rapprochent du ciel
Louis Zumstein (1805–1871)
Les montagnes nous rapprochent du ciel
Hebsche sin d’Bièrga, schön escht doam bruf!
Doa waxt dè Rokke, o Schnee escht noh druf.
Z’lèbre chend Weiz, chend Merbez[1] o Wi,
Di chonnen bim Gletscher on b’here ni si.
Of de Bièrga escht d’Loft guete on ds Wasser escht gsonts,
Der Apetit escht doa großè, der Mâgè wie en Bronz.
Geimo van dè Bièrga, so thuè mo sche b’sennè:
Gèng chem mo èllèns, ni gèng thue mo èrwennè.
En der Frèmde sin d’Litte volle Hoffart on Gitz:
Dschi wellen als weßo, niema escht meh gschids.
Als zième escht ferdems[2], als thue dsche potzè,
On keis einzegs escht frendlechs oane an Notzè.
Of de Bièrga, als escht eim mallems, als escht eim hold;
Doa geid als va Hiersè on dèngt an keis Gold.
Of de bièrga hämmo heiter, escht mo loschteg o froh.
Mo escht wie em Hemme! hien-n-enger a scho!