Text:Jules Meininger/Wiahnacht 1889.

Wiahnacht 1889.

„Wiahnacht!“ - Thüet's di nit aheimle?
Wer isch, wo's vrgasse ka?
Wer hat nitt scho gha ne Baimle,
Un wer dankt hit nimme dra? -

Uf em Thurm thüet's Sechse schlage
D' Glocke lüte 's Fescht scho a,
D' Kinder luschtig umejage,
Lang gnüe han se blangt druf gha.

Gang un lüeg in's Nochbers ine,
Prachtvoll isch dr Baüm garniert,
Gsiehsch de Kinder ihre Mine,
Bisch fascht salwer kindlig g'riehrt.

Nit han d' Eltre wälle spare,
„'s isch fir d' Kinder!“ hen se gsait,
„Un se mien's hit o erfahre:
Alle bringt da Tag si Fraid!“

„Mame!“ thüet dert 's Jüngste schreie,
„Lüeg die scheene Puppe do;
Wenn jetz eine thüet vrheie,
Macht's nit, gall? Ich ha jo zwoo! -

Mame, därf ich nitt 's Bettladle
Mit dr neie Puppe hit
Mitnah züe mim Cameradle,
Aß ich's ihm ka zeige, witt?“

„Gang!“ rhüet d' Mame garn ihm sage,
„Nimm o fir's die Bumbum mit,
Blib nit lang, 's ka's nit vertrage,
Weisch, 's isch krank, vergiß es nitt!“

Fraidig thüet"s si Puppe packe,
Waidlig laüft's züe's Nochbers hi:
Ufgregt isch's, 's hat rothe Backe,
Wie wott's numme-n-anderscht si? -

Dert im Zimmer im e-n-Ecke
Sieht's e Bettle drinne steh,
„'s Cameradle kennt's vrwecke“,
Denkt's un traüt nit naher z'geh.

Satt am Bettle-n-a, drnawe,
Sitzt e Müetter tief im Leid,
Bol vrläscht das junge Lawe,
Wo sie stolz hat umme trait.

„Kumm, Kind“, sait se, „kumm do ane,
Kumm nur harzhaft züe-n-em hi,
's Cameradle - ich thüe's ahne -
Wird wohl boll bim Christkind si...

Gall, Kind, gall, bi eich dert ane
Sin zwei Eltre jetze froh“,
Un se wischt vom Aüg e Thrane,
„Weisch, Kind, Einer will's eso!“

Hat das 's Kranke noch vrnumme? -
's stüünt verklart, in Phantasie,
Nimmt d' Pupp un dr Hals noch umme,
Lächelt miad - un 's isch vrbi!

- - - - - -

Stumm am Bettle-n-a steht 's Kleine,
's hat jo kei Begriff drvo;
„'s schloft“, thüet's in dr Unschuld meine,
„Wart, ich loss' ihm d' Puppe do!

Morn thian mir mitnander spiele“,
Sait's, „ich zeig ihm d' Wiehnachtsbaim!“..
„Morn, Kind, fiehrt me-n-in vier Diele
Still die Cameradle heim!

's isch e-n-Engel! 's brüücht nimm z' lide,
's Christkind hat's jetz züe sich gnu,
s' schloft im Grable unter Wide -
's hat jetz o ne Baüm beku!