Text:Jules Meininger/A Plog

Nà Zitungschriwer isch z'beklagà,
Un bsunders hit in unsrà Tàgà,
Will das gar viel bedità:
Ar sott nà jeder z'friedà stellà,
Un hat 'r d'Wohret sagà wellà,
Thüàt alles uf em rittà.

Nà jeder sott's numma riàhmà,
Ebs geht? No dàm frogt sicher Niàmà,
D'Lit sin doch wirklig g'spàssig.
Gar vielà wànn mehr Neigkeità,
In andrà sin d'Annonces v'leidà,
Isch das für ihn nitt hàssig?

Für Theil sott ar politiziàrà,
Merci, wo thàt das anà fiàhrà?
D' Redacteurs wàrdà 's wissà!
Un thiànsà màngmol ebbes bringà,
Wo nitt no ihrem Wunsch thüat klingà,
Heisst 's, dià hàn doch kei G'wissa.

Un wenn mà schribt, d' Chineser kriàgà
Mit Frankrich, so heisst's glich sà liàgà,
Jedsmol inrà Depeschà.
Wià vielà hèrt mà d'rno redà,
D'r Mensch seig do für d'andrà z'tédtà,
Sà sollà sich nur dreschà.

Un losst à Mol sich ein v'rwitschà,
Un kunnt in d'Schattà uf à Britschà,
So thüàt mà's ihm noch gunnà.
Zäm Troscht müàss àr d'zzä noch hérà,
S' isch ràcht, das thüàt ihn ewà lehrà,
Hätt àr sich vorhàr b'sunnà.

Doch stillà, denn was nutzt eim z'klagà,
Mà müàss si Kummer sàlwer tragà,
Un d'Sorgà für sich b'haltà.
Un sott mà o nà Kopf bikummà,
Do uf d'r Wàlt geht alles ummà,
So lén mir's denn bim altà.