Text:August Lustig/Der Hausfreund/Wie me ka in eim Tag krank, g'storwe, vergrawe un wieder gsund si!

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Wie me ka in eim Tag krank, g'storwe, vergrawe un wieder gsund si!
Der Hausfreund N°13
31. März 1889

<poem> D'Fraü Langothem geht am Morge frieih uf dr Mart un trifft d'Fraü Fischbei a wo mit schnelle Schritt derher kunnt ku schritte.

He buschur, Fraü Fischbei! rieft se scho vo witem, wie geht's denn allewil?.. Will Se-n-o uf dr Mart?

Fraü Fischbei:

's gieng e so ziemlig, merci, nur isch mi Tochter nitt ganz wohl, ich will jetz grad bim Dokter verbi geh... jo, nitt wohr... 's isch viellicht nit, awer me-n-ischals doch gern rassüriert.

Fraü Langothem:

Eh, was klagt se, Ihre Tochter?

Fraü Fischbei:

Se hat Kopfweh un e wenig Fiewer.

Fraü Langothem:

Das isch, am End, 's Schlimfiewer!... Hat se 's Kopfweh stark?... 's war ewe kei güet Zeiche!

Fraü Fischbei:

Sie macht mir jo ganz Angst, Fraü Langothem, ich wird jetz in aller Il geh dr Dokter hole, denn, 's isch wohr, se hat 's Kopfweh ziemlig stark... adie Fraü Langothem!

Fraü Langothem (rieft ere no) :

Das isch Schlim fiewer, Fraü Fischbei.. Sie ka sicher si... Ich kenn das Ding!

Fraü Fischbei:

Zeh Minüte nachher trifft d' Fraü Langotehm d' Fraü Ratschlang a:

Eh, sieht me Sie denn o wieder emol, Fraü Ratschlang! rieft se-n-ere ergege.. hat Se scho ikaüft?... apropos, weißt Se scho d' Neüigkeit?

Fraü Ratschlang:

Nei, gar nit!... was isch gschah?

Fraü Langothem:

Eh, denkt Se nur, d' Jumpfer Fischbei hat 's Schlimfiewer im höchste Grad ; ihre Müeter isch grad züem Dokter g'loffe!

Fraü Ratschlang:

Was awer Sie nitt sait!.. Das isch e g'fahrlige Kranket, Fraü Langothem, weißt Sie das?... Die gspaßt nitt... 's isch selte wenn ebber dervo kunnt!

Fraü Langothem:

Jo, un d' Jumpfer Fischbei isch scho schwächlig... me ka sich uf ihre Todt g'faßt mache... Doch, ich bi pressiert... adie Fraü Ratschlang... lebt Se wohl!

Ne wenig speter hat d' Fraü Ratschlang d' Fraü Mültrumme-n-atroffe:

Tiens, d' Fraü Mültrumme, rieft se ; hat Se e güeter Mart g'macht?... was git's neüs?... denkt Se nur grad ha-n-i erfahre as d' Jumpfer Fischbei am sterwe-n-isch!

Fraü Mültrumme:

's wird nitt si!...

Fraü Ratschlang:

Jo,... se-n-isch arg schlecht... wer weißt... in dem Moment isch se wohrschinlig scho g'storwe... doch, ich schwatzdo un 's isch Zit as ich heim gang. 's isch jo scho halwer Elfe... adie Fraü Mültrumme.

D' Fraü Mültrumme isch noch ganz verdutzt gsi ab dare Neüigkeit, wo d' Fraü Liegmia dure kunnt un frogt se was se hat.

Fraü Mültrumme:

Eh, denkt Se nur, grad sait me mir as d' Jumpfer Fischbei g'storwe-n-isch.

Fraü Liegmia:

Was doch Seie jetz nitt sait!

Fraü Mültrumme:

Was meint Se, die wird Kranz biku... D' Familie isch scho groß, un se hat viel Frindine un züedem isch se noch im Gsangverein gsi.. ich wett as se-n-iewer fufzig bikunnt!

Fraü Liegmia:

Das isch awer jetz gschwind gange!... ich ha se jo gestert noch gsah.. doch, ich müeß lüege-n-as ich noch schöne Eier find... legt Se wohl, Fraü Mültrumme.

E wenig witer sieht d' Fraü Liegmia d' Fraü Schwatzgern wo grad bi me Gartner Blüeme kaüft:

Eh buschur Fraü Schwatzgern, rieft se, kaüft Se ne bouquet... apropos vo Blüeme... denkt Se nur d' Jumpfer Fischbei, wo gstorwe-n-isch hat in de sechzig Kranz biku... mich nimmt's nur Wunder wie dr Todtewage alle mit will nah!

Fraü Schwatzgern:

Eh, die arme Jumpfer Fischbei! thüet me jetz die wirklig scho uf dr Kirchhof trage!... se n-isch doch noch e so jung... wie findet Sie das bouquet?...

's isch schön nitt wohr... jetz müeß ich awer heim geh koche ; adie Fraü Liegmia.

Nomittag hat d' Fraü Schwatzgern d' Fraü Starkzunge atroffe:

Das isch awer ebber fremd's rieft se, ich ha Sie so scho ne Ewigkeit nimmig dgah, Fraü Starkzunge... worum kunnt Se nie züe mr?... apropos, hat Sie viellicht d' Licht gsah vo dr Jumpfer Fischbei... dr ganez Todtewage seig, schint's voll Kranz gsi.

Fraü Starkzunge:

Nei... hat me denn d' Jumpfer Fischbei vergrawe?... das isch mir jo 's erste Wort! ich ha nit dervo g'wißt!

Z'Owe hat derno d' Fraü Starkzunge in dr Fraü Abringer ganz ernsthaft versichert, as me d' Jumpfer Fischbei vergrawe hat, wo die Letschte mit ihrer Müeter ganz rüehig derher isch ku spaziere.

Eh, isch's miglig! hat d' Fraü Strakzunge üsgrüefe, ich ha doch glaübt... Me hat doch gsait....

Fraü Fischbei:

's isch nit gsi... dr Dokter hat gsait mi Tochter seig nur e wenig agriffe, se soll viel spazieren geh... un züedem isch's ere wieder ganz wohl, hit z'Owe.