Text:August Lustig/Der Hausfreund/Pfingste.
20. Mai 1888
D'Pfingste-n-isch e Schwester vo dr Ostere; beide sin Friehjohrskinder un allemol willkumme no-n-em lange kalte Winter. An dr Pfingste-n-isch's wo me-n-als, voller Freid, üsrieft:
- Wie isch me wieder doch so froh!
- Dr Mai, dr schöne Mai isch do
- Mit sine Blüeme n-alle;
- D' Natür legt sich jetz Sunntig a,
- In wem wott's denn nitt gfalle!
- Dr Wald isch deckt mit zartem Grien,
- All' sine Herrligkeiten thien
- Sich wieder jetz entfalte;
- Un wie so schön isch wieder dert
- Das fröhlige Natürkonzert
- Wo d' Vögele drin halte!
Un wie d' Natür sich Sunntigt alegt, e so wann o d' Lit an dem Tag frisch aglegt si; ne Jed's will neüe Kleider ha, wenn's o nur e neüer Hüet isch oder e Sunneparesol, fir üszgeh mit, un's lo ispretze; denn wie frieiher an dem Tag dr heilig' Geist wo owe-n-awe iewer d' Apostle ku isch in Gstalt firiger Zunge, ne so kunnt er jetz noch allewil owe-n-awe iewer d' Lit in Gstalt vo me stromartige Rege, wo-n-ene unbarmherzig alles verderwe thüet was se-n-ahann:
- Wer zruckdenkt noch an vor em Johr
- Wird sage „jo, 's isch leider wohr,
- O mir, uf unsrer Lustparthie,
- Hann mieße watte bis an d' Knie!“
Denn was d' Pfingste noch bsunders in si hatt, das isch das Reisfiewer wo in dr Luft stackt un wo, saller Tag, d' rüehigste Lit thüet apacke.
Uf eimol wird's in alle zamme z' eng in ihrer Vaterstadt, se mien furt, kostet's was es will ; se lehn sich in de Viehwage furtschleppe, wenn's müeß si, awer se mien furt in e andere Stadt oder Dorf wo se viellicht zeh Mol schlechter sin as d'heim. Me müeß scho gsah ha dr Isebahnmit Sturm inah an dem TAgsunscht glaügt me's nitt:
Vor em Johr, wo ne Zug voll e so abg(fahre-n-isch, hat e Spatzvogel nogschraüe: He, machinistefahre ne wenig g'mach denn 's sin hinte ne paar abunde wo kei Platz g'funde hann un wo mien nolaüfe!
Viel gehn wahlfahrte-n-an dem Tag ; se gehn uf Thierebach geh ne Stai uf dr Berg schleppe, oder se gehn, mit Miesle-n-in de Schüeh uf dr Odilieberg.
Die letschte-n-Art vo Büeß hat awer ziemlig vo ihrem Asah verlore siter ebbes Zit. Se-n-isch, wie alles, mibrücht worde; 's git ewe Miesle un Miesle:
- Die wo sich als die Büeß ufgann
- Hat's uf e n-Ideebrocht:
- Vor ebb se in d'Schüeh tho hann
- Hann sie se-n-als z' erst kocht!
Wer sich als am meißte freit uf Pfingste das mage d' Agstelltesie vom Isebahn. Fir die isch das als e sunderbarer Firtig!
Awer se känne sich jetz tröste, das Ding wird bol e ganz andere Wendung namme: bol fahrt jetz alle Welt uf em Velosiped üs, un do wird me iwerhaüpt gar kei Isebahn meh brüche fir Persone z' transportiere.
Scho jetz wimmelt's uf de Stroße vo Radfahrer; wenn's e so furt gehtso sieht me-n-in e paar Johr vodo gar nieme meh z' Füeß geh.
Awer was werde derno d' Schüehmacher sage, züe dem Ding?... denn 's isch klar as me derno schier keine Schüeh meh brücht, drim sahn sie's gar nitt gern un scho jetz verzehlt me ne Spuck wo einer im e Radfahrer gspielt hat:
Ne g'wisser Herr A. wo alle Tag Velosiped fahrt, hat e Schüehmacher fir Nochber un da hat er emol g'frogt, fir z' lache, ebb er weißt was fir e-n-Unterschied isch zwische me Radfahrer un e Schüehmacher? Ne Radfahrer, hat er gsait, süecht's nur am e Mantig! Das hat halt mi Schüester g'fugst, un wo nemol 's Velisiped im Hof g'stande-n-isch, gristet fir abz'fahre, so hat er dur si Lehrbüe, im Verstecke, der Sitz lo dick mit Pech verschmiere. Küm isch's gmacht gsi so kunnt dr Herr A, macht d' Maschiene z'geh un springt druf, un do hat em dr Schüehmacher nogrüefe: Wisse Sie was fir e-n-Unterschied isch zwische-n-em ewig Jud un Ihne? Dr ewig Jud hat allewil mieße laüfe un Sie mien jetz allewil fahre.
Z' erst hat dr Herr A. nitt Achtung ga druf, awer wo-n-er zruck ku isch un hat welle-n-abspringe hat er züe sim Schrecke gspirt as er g'hebt isch hinte. Do hat nit g'nutzt, er isch nitt los ku; mit de Hand hat er nur z'ranke g'ha, denn er isch no nitt stark gsi; un uf d' Site hat er si o nitt känne lo, denn 's isch eins vo de hoche Velo gsi, un züedem hat er Angst g'ha d' Hose bliwe z'ruck wenn er si mit Gwalt los macht, un do hat er halt d'ganez Zit mieße dert ummefahre bis me-n-endlig Erbarmen mit em g'ha hat un hat ne .... abgriffe!
Dr Herr A. fahrt siter nimmig üs ohne si Sitz z'erst z'untersüeche.