Text:August Lustig/Der Hausfreund/Ebbes wo no nitt do gsi isch.

1888 N°31

Der Hausfreund N°31
29. Juli 1888

Dr Herr Fin hat e paar Taüsend Franke Geld g'ha un hat welle ne Gschaft afange mit, awer er hat sich känne bsinne, wie-n-er hat welle, 's isch alles scho do dsi.

Uf das hi isch si güeter Frind, dr Herr Schlaü, züe-n-em ku un in dem hat er si Embaras avertraüt.

- Güet, sait dr Herr Schlaü, wenn de witt, so associere mir uns mitnander; 's Gschaft isch ganz g'funde, ich derf dir nir mi Gschichte verzehle:

De weisch, as ich e paar Johr in Engelandgsi bi un as ichmr dert e klei Vermöge-n-agschaft ha. Alles isch mr g'linge dert, ich bi rich un agsah gsi; nur ebbes hat mir noch g'feht, ich bi, obschon im e gwisse-n-Alter scho, noch ledig gsi un ha, drum, ganz ernsthaftafange, ne Fraü z'süeche. Bis dohi war alles güet gsi, wenn ich nitt d' Dummheit begange hätt, e ganz junge Personz' hirothe, wo erst ninzeh Johr alt gsi isch.

Das isch e groß Unvorsichtigkeit gsi. Unser Glick hat nitt lang dürt; bol han-nich igsah, as d' Madame Schlaüe Kokette-n-isch, as se mich z' alt findet un viel liewer mit junge Lit Umgang hat, wo heerdewis um se-n-umme g'flattert sin, denn 's isch e schöne Person gsi, das müeß me sage. Mi Lewe-n-isch verbittert gsi, denn mi Philosophie hat nitt e so witt glangt, fir glichgiltig z' bliwe, wenn ich dra denkt ha, was uf mich warte wird am End.

In allemdem siesch dü jetznoch wenig vo me güete Gschaft, nitt wohr? awer nur Geduld, 's kunnt jetz.

Unter mine Bekannte, wo-n-i dert g'ha ha, isch e Banquier gsi, ungfahr vo mim Alter un o verhorithe mit ere lichtsinnige Fraü; mr sin viel zamme ku un a me schöne Tag ha-n-ich ihm mine Sorge klagt.

- Sie hann Angst, hat er gsait, un hat e Scholle g'lacht; 's nimmt mi nitt wunder, ich bi o ne so gsi, awer jetz bi-n-ich ganz rüehig.

- Sie?

- Natirlig; schaüe Se, in dem Moment laüft mi Fraü in der Stadt umme, se-n-isch weiß ich wo, awer ich lüeg nitt umme, ich bi sicher vo min're Sach.

- Si sin glicklig!

- Wann Sie's o si wie ich?

- Ich gab drfir mi halwe Vermöge!

- O! ne so viel kostet's nitt!

- So egschpliziere Sie sich, was isch z' mache?

- 's isch nitt lichter; assüriere Sie sich.

- Assüriere! gege was?

- Gege was Sie Angst han dervor!

- Ich glaüb, Sie wann gspaße!

- Nitt im gringste; Sie känne mir glaüwe, ich bi's jo o.

- Si sin...

- Ganz in allem Form. Bis dohi hat me nur d' Hiser, d' Möwle, d' Ernt un so Dings assüriert; 's Vermöge isch e so g'rettet gsi; awer 's gitt noch Unglick, wo größer sin as e Brand, e Hagel oder e so ebbes, wo noch prezioser isch as 's Vermöge un das isch d' Ehr, un fir die ufrecht z' halte, fir's Unheil dervo abz'wende, hat sich e Societet gründet, ne Berechtigungsg'sellschaft, un Sie känne, wenn Se ne g'wisses zahle-n-im Johr, vom Vortheil profetiere, wo se-n-eim biete thüet.

- Ich bi jo ganz verwundert! ich ha noch nie nitt vo dere G'sellschft g'hört.

- Das isch halt kei Gschaft, wo me-n-üstrummt un Reklame in d'Zitunge macht derfir. Dir Societet hat sich bildet in Versteckte; se macht ihre Gschafte mit de größte Schonunge un dur verschwiegene Agente, wo me-n-uf se zähle ka; do wird kei tam-tam g'macht, se süechtihre Kundeim Stille-n-uf, denn se weißt, wo se müeß aklopfe un 's isch ganz merkwürdig, as me Sie no nitt ufgsüecht hat.

- Gwiß, 's isch ganz merkwürdig.

- Awer wenn Sie wannprofetiere dervo, 's isch nitt lichters; Sie derfe nur mit mr ku uf's Büreau vo dr Vrsicherungsgsellschaft.

Uf das hi hat mich mi Frind in e schön groß Hüs g'fiehrt, wo d'Societet ihre Haüptsitz g'ha hat. Ich bi d' Bureaux ine, wo prachtig gsi sin, un ein vo de Direkter hat mich derno ag'hört un hat michiewer verschiedene, ziemlig kitzlige Sache g'frogt; er hat gnaü welle wisse, wie-n-ich leb mit min're Fraü, ich soll em alles ufrichtig sage, wie me si Fall im e Dokter egschpliziert un em d' unvorsichtigkeite g'steht, wo me begange hat. No dem Exame hat mr dr Direkterdrno gsait, ich soll in acht Tag wieder ku, sie mießte die Zit ha, fir Erkundigunge iz'ziege.

1888 N°32 (Schluß.)

Der Hausfreund N°32
5. Àuigscht 1888

Un 's müeß schint's nit famoß rassürant gsi si, was se-n-erfahre hann iewer mi Fraü, denn me hat mr fünftaüsend Franke g'heische 's Johr's, fir mich z' versichere; 's isch begriflig, we me jo in e Brandkasse will un hat Sache-n-im Hüs, wo gern Explosion mache, so müeß me -n-o mehr zahle.

Awer me ka jo, fir d' Rüeih z' ha in sinere Hüshaltung, nie z' viel zahle; fir fünftaüsend Franke keine Sorge meh ha, känne rüehig schlofe ohne die ewige-n-Angst as e Mißgschied iewer unser Eh lunnt! Ich ha mich abonniert.

D' Versicherung ich verfaßt gsi wie folgt:

1. Dr Assürierte engagiert si fir zwanzig Johr.

2. 's erste un's letschte Johr zahle sich vor.

3. D' Societet garantiert nitt wahrend Kriegszite.

4. Im Fall as d' Prob do isch vo me ... Unglick so zahlt d' Societet im Abonnierte dr Schade mit ere g'wisse Summe wo züem vorüs festgsetzt worde-n-isch.

Fir mich isch se-n-uf fufzigtaüsend Franke-n_agschla worde.

De siesch, 's isch grad gange wie in andere-n-Assürance, wenn's brennt oder hagelt; nur hat die Societet 's Vortheil g'ha dur allerlei Mittel känne süeche 's Unglickabz'wende un mache-n-as es nitt... hagelt!

Sobol as ich assüriertgsi bi so isch's mir lichter gsi um's Herz; ich bi wieder fröhlig worde un alle Sorge sin verschwunde. Ne paar Wuche lang, scho, hat da Friede dürt g'ha; uf eimol find ich am e schöne Morge ne Liewensbriefleim Zimmer vo min're Fraü. Ich nitt z' fül un laüf in d' assurance un ha-n-ene dert, mit dem fatale Brief in dr Hand, d' Levite-n-awe-g'lese.

- Se hann Unrecht uns az'klage, hat me mr gsait, mir känne des nitt verhiete; was mr hann känne mache, das isch z'wisse as da Brief in Ihrer Fraü abga worde-n-isch, un mr hann's g'wißt: do isch d'Prob. Sahn Se, Folio 45, Nümero 9.. do isch alles, in dem Register. Mr wisse-n-o as dr Verfasser e junger Modeheld isch wo Sir Arthür heißt. Sitter as Sie assüriert sin, ha mir Ihre Fraü kei Minüte üs de-n-Aügeg'lo; ne jeder Gang, e jeder Wort, alles was se machtwird uns sorgfaltig b'richtet; mr hann iwerall Aüge un Ohre un sin allewil gristet fir e jede Gfohr z'bekampfe. Gehn Sie nur ohne Sorge; mir sin jo mehr intressiert as Sie, as kei Unglick g'schieht.

Später hat mr derno d' Gsellschaft e compte-rendu ga vo de Mittel wo se agwendet hann fir mich z' rette; das erst hat mir dernozeigt wie stark as die Societet isch un was se-n-alles in's Werk setze fir e-n-Unglick abz'wende as se kei Schadeerfaß üszahle mien.

Wo's emol ganz sicher gsi isch, as mi Fraü da Herr Arthür gern sieht, so hat dr Kampf agfange. Fir das Ding gli vo Afang z'versticke so hat me-n-ihm allerhand fir Streich gspielt un Sache-n-in dr Weg g'legt, wo im e g'wöhnlige Liebhawer dr Verleider ga hätte; awer er hat sich nitt störe lo un isch alles grad uf's Ziel losgange. Uf das hi hat d'Societet d' große Mittelag'wendet. Me hat en süeche in e Liebschaft z' verwickle wo-n-er frieiher scho druf üsgange-n-isch, fir as er mi Fraü sott vergesse, un hat die letschte preweniert, as er züe-n-ere n-Andere geht; awer 's hat nitt lang dürt so hann se sich wieder versöhnt mitnander. Uf das hi hat me erfahre-n-as er viel Schulde hat. Die wo-n-em glehnt gha hann, hann en in Rüeih glo, wil se gwißt hann as e richer Onclehat; awer me hat e paar Schildschin zamme kaüft, hat si Oncle ufgstiftet gege ne un hat en in d' Enge triewe, bis as er total rüiniert gsi isch. Dernohat me-n-em, fie ne abzbiku, ne Platz atrait im Üsland; er hat refüsiert. Nochher hat me-n-em e riche Fraü welle ahanke, wo-n-er wieder nitt hat welle. Sie Liewe isch nur noch allewil stärker worde; da junge Mensch isch e Model vo alle Treüe un stättige Liebhawer gsi.

Dü glaübsch viellicht jetz as d' Societet kei Mittel meh gwißt hat? Dü trumpiersch di.

Uf eimol, un ohne sich um d Herr Arthür z'bekümmere, isch e junger Italianer, e bsunders schöner Mann, in min're Fraü nozoge; er isch ere nogange iewerall wo se ane-n-isch un hat sich alle möglige Mieih ga fir se z' verfiehre, so daß ich in d' Brandkasse g'loffe bi, ich will sage in... in d' assurance fir se z' preweniere as wieder e frische Gfohr vorhande-n-isch.

- Da Italianer isch Ihre Retter, hann se gsait; er g'hört in d' Societet un zieht sich ehrlig zruck, sobol as er si Rival in Ungnade brocht hat.

Awer trotzdem as dr Italianer zeh Mol besser gsi isch as dr andere, so hat alles nit gnutzt bi dr Madam Schlaü; se-n-isch jetz emol in ihre Arthürvernarrt gsi. Derno hat d' Societet e-n-andere Wehrkraft mache vorzrucke. Am e schöne-n-Owe aht er e Wortwegsel biku mit eim, un züe glicher Zit e Husche. Dr andre Tag sin se uf's Düell mitnander un do hat er si Gegner erstoche , obschon das e güeter Dege gsi isch, wo d' Societet scho vielmol agwendet hat bi so Glegeheite.

No dare Heldethat isch er endlig verschwunde, awer mit ihm o mi Fraü. Ich ha erfahre nochher as se nach Amerikasin. D' Societet hat mir mit dem allem d' Prob ga, as se g'macht was immer mögliggsi isch z' mache in mim Intresse un in ihrem un hat mir derno ohne sich z'weigere, mine fufzigtaüsend Franke Schadeersatz üszahlt.

Was meinsch jetz, kännte mir nitt o z' Milhüse ne so ne Versicherung ufrichte? Das isch no nitt do gsi, do war ebbes z' mache; denn de müesch denke as es nitt vielmol e so ne End nimmt wie mit mim Fall, mit g'wöhnlige Verliebte git's allewil Mittel fir dem Ding vorzku.

- Los, Schlaü, mein dr Herr Fin, wo-n-er sich e Rung bsunne gha hat, das geht mir mitt; denn s' kännt viellicht z' Milhüse, trotz unser Ufsicht, gar vielmol.. hagle un do mießte mir mehr zahle-n-as mir inamme!