Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Zwei Verbannte.

Ne Firstahl un e Liechtputzscheere
Sin uf em Grimpelmàrt letschthi
Im alte-n-Ise, schint's vom schàre,
Züefàllig newenander gsi.

Was kunnsch denn dü jetz do ku mache,
Hat d'Scheere spöttisch g'sàit züem Stahl,
Denksch dü denn nimmig an d'Johrzahl
Un meinsch, me kaüft sa alte Sache?
Ne Firstahl! wie das komisch klingt!
's Wort selbscht isch jo schiergar vergesse.

He, rieft dr Stahl, nur d'Worte s'messe!
Ich weiss nitt, eb's dir vor mir g'lingt
Liebhawer z'finde: hasch dü nitt
So güet as ich di Zit üs hit?
Ne Liechtputzscheere! schaüe doch,
Wie eim das Ding so neü thüet schine!
Bisch dü viellicht im Adam sine
Un stammsch vom Paredis her noch?
Am viele Ruscht no wott me's meine,
Wo dich verdeckt jetz iwerall,
Schint's brücht scho gar lang Nieme keine!
Un züedem bisch uf jedefall
Noch lang als nitt so nöthig gsi
In alle Lit, wie ich's gsi bi,
Wer Fir un Liecht hat mache welle,
Dà hat mich brücht als allemol...

Dü brüchsch dich sicher nitt so z'stelle,
Rieft d'Scheere-n-üs, me kennt dich wohl!
's Fir, das hasch g'macht scho nitt sa rasch,
Un 's Liecht, wo dü so z'weg brocht hasch,
Wenn's d'Lit hàn welle-n-als benutze,
Ha-n-ich ihm miesse d'Nase putze,
Un das e jeder Aügesblick,
De kasch doch 's Gegetheil nitt sage.
Doch leider nutzt's nit züem Unglick,
Das dispetiere-n-un das Klage,
Mit uns isch's üs un nit meh dra.
Wenn nieme-n-eim meh brüche ka,
So isch me feil um alle Prise,
Me lüegt eim nimmig a derno
Un wirft eim unter's alte-n-Ise,
Das isch vo jeher gsi-n-eso.