Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Reflexione vom e Kranke.

Jetz, wo-n-ich leider krank un matt
Dur 's Lewe do müess schwanke,
Mach ich mir, wie me's g'wöhnlig hat,
Gar allerlei Gedanke.

Ich frei mi jetz scho uf mi Tod!
Nitt nur verlier ich d'B'schwerde,
's wird o noch vo mir frieih un spot
Viel g'redt un g'schriwe werde.

Im Lewe-n-isch's ganz anderscht halt;
Was ich o do mag triwe,
So thien doch Alle, Jung' un Alt',
Ganz misligstill ais bliwe.

's Grab löst de Lit erst d'Zunge do
Un macht se recht z'jügiere;
Se werde halt scho sàh derno,
Was sie an ihm verliere!

D'Verwandte-n-o, wo bis dohi
Mich nitt hàn z'schätze wisse,
Wie werde die voll Reüer si
Derno in ihrem G'wisse!

Un d'güete Frind, die werde wohl
Sich no dem Fallo zeige,
Un werde mit Geduld emol
Mi Pult emol durschneige.

's wird alles druckt uf jedefall,
Un 's Lob wird nitt z'ruck bliwe;
Wie schad, wird's heisse-n-iwerall,
Ass er jetz nimm thüet schriwe!

Un g'wiss o noch viel andre Lit,
Die werde do ku klage;
's wird nur ei Stimm si d'ganze Zit,
Fir alles Güete z'sage.

Ne langer Zug wird bol derno
Begleite d'Totebahre,
Un trürig werde hinteno
Viel leere Kütsche fahre.

Un wo me thüet voriwer zieh,
Hat's viel Lit, wo thien gaffe;
Im Lewe hat kei Mensch sich nie
Ne so mit mir gà z'schaffe!

Wer weiss, eb nitt dà Zug sogar
E Müsik thüet begleite?
Ich hätt's viel liewer g'ha, 's isch klar,
Bi andre G'legeheite.

Am End will gar noch einer dra
Ne Lobred ha dert unte !
Un jetz, jetz lüegt mich Keiner a
In mine Lewensstunde.

Ne Kranz wird uf em Grab wohl o
Ne schöner Spruch umrahme,
Wo sàit de Lit, se solle do
Vergesse nie mi Name.

Derno erst thüet mich 's Morgeroth
Vo aller Ehr umschwewe:
Dr Lewende, dà isch halt tot,
Dr Tote tritt ins Lewe!