Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Photographeploge.

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Photographeploge.

58 - 59


's isch jetz efange doch züe arg,
Was d'Photographe lide mien,
Wahrhaft, das isch e wenig stark,
Wie eim jetz d'Lit versàge thien!
Se wàrde-n-immer difficiler
Un hàn derzüe noch grosse Miler,
Se finde's thir un sunscht so Sache,
Me ka se gar nimm güet g'nüe mache.

60 - 61

Do kämme se, sin breit wie Tisch,
Un wànn doch schlanke Taille ha,
E-n-Andere, wo mager isch,
Hätt gern e bitzi ebbes g'ha!
De Blinde sott me-n-Aüge mache,
D'Seriose sott me mache z'lache,
Kei Hàxemeister kännt's vollfiehre!
D'Lit thien glaüb ihr Verstand verliere.

Letscht bringt Ein z'ruck ganz ungeniert
Si Portrait un begàhrt noch uf:
Ich ha mit schwarze Schüeh posiert
Un do sin wisse Flàcke druf!
E-n-Anderer thüet reclamiere,
Me sott em 's Toupet retouchiere,
Si Mül seig o ne wenig z'gross
Un d'Stellung seig nitt gar famos.

Sin mir denn d'Schuld, wo d'Pose gàn?
D'Lit sitze stif, as wie ne Pfiler
Un alle, wo viel Toupet hàn,
Hàn g'wöhnlig o noch grosse Miler,
Was will me do dra retouchiere?
Do ka me geh' un d'Lit flattiere!
Do hat's gar wunderlige G'selle,
Me ka nie Alle z'friedestelle.

Wer difficil isch, das sin d'Alte,
Die möchte junge G'sichter ha,
Un wenn se nit drin hàn as Falte!
So hà mr scho gar Mànge g'ha,
Vo dàne wott i noch nit sage.
Letscht thüet sich Ein sogar beklage,
Er heb im Aüg e wisser Dupfe!...
Me möcht si màngmol d'Hoor üsrupfe.

Un so hà mir noch gar viel Sache,
's wàr güet, wenn's mit dem fertig wàr;
Do müess me kleine Kinder mache,
Das isch fir d'Photographe schwàr!
Do müess me pfiffe-n-un müess singe,
Un Müsik mache, umespringe,
Un süeche dr Moment z'errothe,
Un doch thien eim nitt Alle g'rothe!

Un isch eins fertig, retouchiert,
Un g'fallt nitt, thüet me's refüsiere
Un sàit eim frindlig ungeniert:
Mr wànn's doch noch emol prawiere!
So ka me drei, vier Mol afange
Un derf erscht nit derfir verlange,
Un müess noch frindlig si un lache
Un sott de Lit noch Kratzfiess mache.

Un wenn me-n-erscht vergàwes schafft!
Nei, das isch doch e wenig z'viel;
Me miesst e-n-Engel si wahrhaft,
We me kaltblietig bliwe will!
D'Wàlt isch doch g'wiss recht undankbar!
Ne so ne Kunst bezahlt si baar,
Me kännt se jo gar nitt ersetze!
D'Lit wisse-n-eim doch wenig z'schätze.