Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ne Klostergschichtle.

D'Natür hat nit g'macht zum verstecke,
Un doch hàn d'Lit, 's isch sunderbar,
E Plàtzle, wo se thien verdecke
Vor ihrem beste Frind sogar.

Um kei Vermöge thien se's zeige,
Un 's isch doch gwiss ganz natürel,
Se hàn's nitt g'stohle, 's isch ihr eige,
Un brüche's jo, 's isch officiel.

Worum thien sie das Ding so b'schitze,
Was isch denn bsunders an dem Plon?
Ne Jeder hat's, un d'König sitze
Jo noch sogar mit uf dr Thron.

Züem Unglick isch's o noch grad hinte,
Drum müess me-n-im e g'wisse Fall
Halt doch als geh ne Nochber finde,
Wo hilft, me hat kei and're Wahl.

So hat emol e Klosternunne
Dr gliche Fall o vor si g'ha,
Un hat si quält un hat si bsunne,
Ob sie nit ka changiere dra.

Me ka sich ihre Schrecke dànke!
Sie, wo ihr Gsicht küm zeige traüt,
Soll...... Nei, das thüet se züe arg krànke!
Se wott nitt, ass me sie so bschaüt.

Mit Heilige vo alle-n-Arte
Verklàibt se dà fatale Platz,
Un so ka sie getrost jetz warte,
Die Bildle sin e wahrer Schatz!

Jetz endlig kunnt e Schwester ine,
Herrje! rieft die, was soll das si?
Fir wer sin denn die Medizine,
Wo soll i mit mim Mundstick hi?

O liewe Schwester, sàit verlege
Jetz d'Kranke, 's sin nur Bildle druf,
Wenn's denn müess si...... lipft se mintwege
Ne wenig dr sanct Joseph uf!....