Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ne Kàltnacht.

Im warme Stiwle sitzt binander
Um d'Lampe her un schwàtzt mitnander
D'Familie. Jed's hat ebbes z'thüe,
Grossvater liest un raücht derzüe,
D'Grossmüetter thüet sich flissig schicke,
Se thüet grad Amedissle stricke
Un hätt se noch gern fertig g'ha;
Ihr Tochter legt e Puppe-n-a;
's Grosskind, e Màidele gar g'ring,
Doch gar e wunderfitzig Ding,
Wo sich losst alles wiederhole,
Das losst sich vo sim Oncle mole
Uf d'Schifertafle-n-allerhand;
Im Lehnstüehl sitzt dert an dr Wand
Dr Tochtermann un b'schaüt se z'friede
Die G'sichter, alle so verschiede.

Wie schwinde d'Johre doch so schnell!
Dü findsch's g'wiss o, Grossmüetter, gell?
So sàit dr Vorstand üs em Hüs
Un klopft langsam si Pfiffle-n-üs
Un macht jetz si Kalànder züe.

Grossmüetter:
Jà, das isch wohr, 's geht g'schwind genüe;
So gehn die Zite-n-ohne Halt,
Eins kunnt uf d'Welt, 's Andre wird alt,
Unso geht's furt, 's Johr isch dr Stab,
Wo unser Weg misst fir ans Grab.
Bol wird o d'Stund ku fir uns Alte,
Me wird is nitt fir Muster b'halte!

Oncle:
Die Alte wànn nur immer reise!
Wie soll dà schöne-n-Ort denn heisse,
Wo-n-Ihr scho wieder ane wànn,
Isch's Einer, wo-n-'r's besser hàn?

<smallGrossmüetter:
Jà lach Dü nur, 's kunnt doch derzüe.

Grossvater:
Jo, we me-n-alt wird, hat me gnüe,
Was hat me güet's noch in dem Làwe?

Tochtermann:
Me schafft un schindet, un dernàwe,
Obschon das alles wàr scho härt,
Grugst Eins noch do un 's Andre dert,
Krank müess me si, sunscht kännt's nitt geh!
Wer kennt se nitt, die viele Weh,
Wo-n-eim thien d'ganze Zit tractiere?
's hat g'nüe, me derf se nur choisiere.

Was fir e Farb wàr Eüch jetz liewer,
Isch's d'Gàlsucht oder 's Scharlachfiewer?
Dr blaüe Hüeschte-n-isch o z'ha,
Un d'Rothsucht, hàn 'r die scho g'ha?

Nochdem ass d'Suchte sich meliere,
So thien se d'Farb' als noch schangschiere,
Me ka o grien un vielet werde,
's isch g'wiss e Freid uf dere-n-Erde!

Tochter:
Kumm Kind, ich will di jetz geh' lege,
's isch lit, sunsch thüesch dü mir' noch nege.

Kind:
Nur noch das Mànnle wà mr mache,
De gsiehsch, i ka noch ganz güet wache.

Grossmüetter:
Doch halt' di güet, sunscht geht's dr schlimm!

Grossvater:
Hitigstags zieht me d'Kinder nimm!
Ich ha, wo-n-ich noch klei gsi bi,
Als anderscht miesse folgsam si!
Doch was hat sither sich nitt g'àndert,
's hat alles z'àmme sich veràndert.
Was doch nitt vorgeht mit dr Zit!

Geh'n b'schaüe nur jetz d'junge Lit,
Se hàn als 's Gànsle noch, duss hànke,
Sa thien se scho ans Raüche dànke,
Do müess e Liebste ufs Tapet;
Wenn einer nitt ins Bierhüs geht,
So wird nitt viel meh uf 'n g'halte,
's Nastiechle, das müess üsesteh
Im Sitesack, sunscht kännt's nitt geh.

Un d'Wibslit triwe's noch viel stärker,
Un alle Tag wird's glaüb noch arger:
Do no nitt lang, 's isch g'wiss zum lache,
Hàn se Röck, g'ha mit Käfig drunter!
Jetz sin se-n-eng, 's nimmt eim nur wunder,
Ass sie noch känne drin marschiere,
Ne jeder Schritt müess jo geniere!
Wie ka me nur so Dings erfinde?
Se thien jetz bol d'Bei z'àmme binde
Un hupple-n-ume in de Gasse,
Wie d'Spatze-n-als...

Oncle:
Nei, ohne z'spasse,
's Hirothe thüet eim jetz verleide,
Denn nur fir d'Fraü jetz känne z'kleide,
Müess Ein e ganz Vermöge ha.

Tochter:
Un d'Mànner, was hàn die scho g'ha?
Se hàn wie d'Wibslit ihre Mode,
Un werm se-n-als ins Bierhüs g'rothe
Un sitze bliwe ganze Nàcht'
Un spiele, isch das viellicht recht?

Me derf nur lüege-n-in dr Stadt,
Wie viel Wirthshiser as es hat!
Un allewil sin alle voll,
Un wenn e frisch's als ufgeh soll,
So findet's immer Gascht genüe,
's geht immer güet, 's macht nie keins züe,
Un die thien doch, me ka sich's dànke,
Ihr Brieihe grad in Nieme schànke!
Un so isch's nitt erst sither hit,
Doch an das dànke d'Mànner nitt!
's hat Keins irn Andre nit vorz'halte.

Grossvater:
D'Welt isch verderbt, 's isch nimm üsz'halte!

Grossmüelter:
Mr kännte driwer glaüb geh' schlofe?

Grossvater:
Jo, 's Fir isch üs scho lang im Ofe,
's isch kalt, wie trürig isch's im Winter!
Mr wànn ins Bett, güet-Nacht ihr Kinder.