Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Neüjohrsgedanke.

So schwinde d'Johre schnell verbi
Un thien in alle Dinge
Dur d'Wisseschaft, Kunst un Genie
Verbesserunge bringe;
Un doch thien mir gar oft mit Freid
In unserer Vergangeheit
E Stündle gern züebringe!

Jà, jà, die güete-n-alte Zit,
Die isch scho längst verschwunde!
So riefe vielmol d'alte Lit
In spote Lewensstunde,
Trotz alle Fortschritt, wo me macht
Im Lewe do, trotz aller Pracht,
Wo immer wird erfunde.

Was hàn se denn, die Alte, g'ha
So güet's in frieih're Zite,
Ass sie-n-eso lang denke dra
Un noch derfir thien strite?
Die güete-n-alte Zit fir sie
Isch's Frieihjohr halt vom Lewe gsi,
Un das will viel bedite!

Wo d'Jugend isch, isch d'Zit o güet,
's sin d'allerschönste Tage!
Voll Hoffnung un voll frischem Müeth
Thüet sie sich dureschlage;
Kracht d'Jugend doch e jede Nuss,
Am grienste-n-Äpfel hat se G'nuss,
Schickt sich in alle Lage.

Hàn d'Alte mit em Firstahl do
Als zwanzig Mol ag'fange,
Fir z'fire, fir mit Mieih eso
Ne Funke nur z'erlange,
So sin hingege sie als doch
Bim Schàtzle desto g'schwinder noch
In Flamme-n-als ufgange.

Kei Kritzer un kei Dynamit,
Sin sie o noch so z'schätze,
Thien ihne sàlle schöne Zit
Im Alter jetz ersetze!
D'Erfindung, d'schönste, wo isch z'sàh,
Ka-n-ihne d'Jugend nitt z'ruckgà,
Das isch nitt durez'setze.

Die güete-n-alte Zit isch gsi
D'G'sundheit un d'Kraft fir d'Alte,
Drum denke se gern z'ruck mithi
Un thien eso dra halte,
Denn ohne G'sundheit thüet sich so
Das Lewe-n-uf dr Erde do
Viel trüriger noch g'stalte!

Ihr, wo das allergrösste Güet
Jetz no nitt hàn verlore,
Wo d'Jugend noch beglicke thüet,
Gehn g'niesse-n-eüre Johre;
Doch gàn schön Acht un gehn nitt z'wit,
Se lacht eüch nur emol, die Zit,
Drum han dle nitt wie Thore!

Scho ohne das, wie's jetz züegeht,
Sin sie 'als glich verschwunde;
Mit Dampf un Elektricität
Geht alles jetz do unte,
Me lebt viel g'schwinder, un eso
Geht unter in dem Strudel do
Als d'schönste Lewensstunde!