Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Mai 1886.

Scho ninzeh Johr sitz ich do hinte
Un thüe dr gliche Platz versàh!
Un g'wissehaft, i derf's verkinde,
Isch's bis dohi noch immer g'schàh.

Nur z'g'wissehaft! ich ha mir leider
Das Ding als viel z'viel z'Herze gnu,
Ha vielmol g'schafft fir zwei Arweiter
Jetz ha-n-ich hit dr Dank biku!

D'Hand uf em G'wisse, ka-n-ich sage,
Ass ich mehr as mi Pflicht tho ha
Als frieiher wàhrend mànge Tage;
's isch härt gsi, drum o denk ich dra!

Jetz, wo-n-ich sott mi G'sundheit schone
Un sott e paar Tag üse geh,
Jetz thüet me mich eso belohne!
Kurz refüsiert me; das thüet weh!

Wàr's gsi denn, fir mich z'amüsiere!
Gern wott ich schaffe, wàr ich g'sund;
Doch ka-n-ich's schier als nimm vollfiehre,
Wenn als emol dr Owe kunnt.

Isch's in dem Lewe, in dem lange,
Denn möglig, ass me nitt emol
Vier Wuche Freiheit ka erlange!
Was isch die Existenz denn wohl?

Freiheit! emol müesch jo doch kumme,
E-n-End nimmt alles mit dr Zit!
Dr Tod macht Leid un Weh z'verstumme:
Das isch d'Freiheit fir d'arme Lit!
*                  *
*
Die Poesie, im Pult versteckt,
Hat dert mi Herr Patron entdeckt!...
Se gehn schint's z'Herze, mine Werke!
Am Màntig derf ich furt uf d'Berge!