Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Januar 1887.

Dr ganze liewe lange Tag,
Was ich nur thüe un denke mag,
Streift jetz mi Geist dert hinte
In Urwes, iwer Berg un Thal,
Sieht 's Frieihjohr wieder iwerall
D'Natür mit Krànz umwinde.

Scho jetz im Jànner, wenn ich doch
Vier Monet lang müess warte noch,
Fir d'Wirkligkeit z'erlange!
Wàrsch dü nur do scho, holder Mai!
's weisst Nieme, wie-n-ich mich druf frei,
Wie-n-ich thüe uf dich blange!

Noch immer lacht mich d'Hoffnung a,
Ass ich viellicht noch heile ka
Dert uf de Berge-n-owe;
's wàr doch so güet, wenn ich kännt geh
Nemol jetz wieder ohne Weh
Vom Morge frieih bis z'Owe.

Kei Winter isch noch bis dohi
Neso wie dà mir z'wider gsi;
Ich mein, er will nimm wiche!
Was gsi isch als e Jugendfreid,
Das wird im Alter jetz züem Leid;
's isch halt mit allem 's Gliche!

Mit alle Sache-n-isch's eso
In uns'rem arme Lewe do,
Kei Tag thüet eim verschone!
Ne jeder Johr, wo schwinde thüet,
Nimmt ebbes mit vom Lewensmüeth
Un vo de-n-Illüsione!