Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Im Schang si Nochber.

Dr Schang, dà meint, 's seig g'wiss e Freid,
In d'Cité geh iz'ziege.
Me hat dert viel Bequemligkeit
Un b'sunders viel Vergniege.
Si Nochber b'sunders haltet dra,
Fir ihm Sürprise z'mache,
Er bringt se ganz im Stille-n-a,
Erfindet hundert Sache.
Er denkt viellicht, er kännt nitt wohl
Z'viel Luft un Liecht vertrage,
Drum hat er ihm e Schopf diemol
Vor's Fenster lo ufschlage.
Was hat er drin? dü liewe Zit!
Dr Schang hat's scho erfahre,
's sin Wàgele, wo er de Lit
Thüet lehne fir üsz'fahre.
Am Morge frieh am Viere scho
Thüet's poltre-n-in de-n-Ecke.
Un thüet mi güeter Schang eso
Als regelmàssig wecke!
Hingege wott me meine schier,
Me wott's ihm z'Nacht vergelte,
Denn spot wird g'schla noch ufs Klavier
Un halte thüet's nur selte!
Un wieder isch vom Schlof kei Red!
So thüet dr Schang als klage,
Doch isch's nitt, wil 's Klavier schön geht,
Das derf er herzhaft sage.
Si Nochber isch halt Handelsmann,
Kennt nit as Holz un Kohle;
Dr Schang g'steht's, er wünscht dann und wann,
Dr Kückück soll ne hole!
Er isch jo doch jetz ganz un gar
Bi dàre Hitz unnöthig;
D'Lit blose-n-ihm jetz uf si Waar,
Me hat se jo nimm nöthig.
Doch, Leser, bring 'm jo nit a,
Dr Schang, dà möcht nit sage;
Me müess halt, fir dr Friede z'ha,
Gar allerlei vertrage.