Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Hirotsgedanke.

Was isch jetz, Schang, jetz isch's verrothe,
Me hat mr g'sàit, De wellsch hirothe,
Scho hebsch dr Ehcontract lo schriwe?
's isch recht, fir was denn ledig bliwe?
D'Hiroth, wie Alles, hat ihr Leid,
Doch bringt se-n-eim o gar viel Freid!

Was fir e G'nuss, wie thüet's eim riehre,
Wenn d'liewe Fraü eim thüet flattiere,
Wenn sie eim « liewer Schatz » thüet nenne,
Un we me-n-um sich her sieht renne
Ne Menge Kinder, g'sund un froh,
Un sich dr Vater glaübt dervo!...

Uf jedefall will ich Dir rothe,
Glaüb mir, bisch Dü-n-emol g'hirothe
Un kunnsch vo Reise z'ruck viellicht,
So schiek nur Diner Fraü gli' B'richt
Un thüe-n-ere telegraphiere,
Ass D'heim kunnsch, denn sunscht thüesch riskiere,
Gar widerlige Sache z'sàh...
Das isch scho im e Mànge g'schàh!
De weisch jo was?

I weiss es scho,
Eüch alte Knawe kennt me jo,
Ihr thien nur immer 's böse sage
Un màngmol gar d'Unschuld aklage;
Doch, wenn 'r noch so driwer strite,
D'Eh' hat doch o ihr' güete Site,
's hat o noch Fraüe brav' un stille,
Wo ihre Pflichte thien erfille!

Nitt ass De glaübsch, i weiss ganz güet,
In was me sich üssetze thüet,
Was hat me nitt scho g'sàit un g'schriwe?
Doch alles das isch iwertriwe,
Das schreckt Kein ab, 's hirothe gnüe
Un züdem isch me g'macht derzüe!
Die, wo am meischte g'lacht hàn drab,
Gàn als d'komodschte Mànner ab,
Me müess halt nur in dàne Sache
Ne güete Wahl o wisse z'mache.

Un züedem wird i alt efange!
I sieh' als jetz scho d'Frind, wo blange,
Bis ass es ebbes z'erwe git.
Die G'sichter z'àmme geh' mr nitt,
I mein, i sieh se scho, wenn's heisst,
I seig in d'andre Welt abg'reist,
Ku zeige-n-ihre falsche Thràne,
Mich freit's, tir jetz emol in Dàne
Z'verwandle-n-in e wirklig' Leid
Ihr' heimlig' schadefrohe Freid!

Un so allei si d'ganze Zit,
Das geht mr nimmig, das isch nit,
Mi Hüs isch mir efange z'still,
Do mag me sage, was me will,
Me müess doch o fir d'Gsellschaft làwe,
Me ka doch glicklig si dernewe.

Schön, das heiss ich d'Eh' vertheidigt!
Doch los, Schang, wenn's Di nitt beleidigt,
So wott i o mi Wörtle gà:
Die, wo Dü jetz im Sinn hasch z'nàh,
Hat bis dohi sich güet ufg'fiehrt,
Doch weisch Dü, eb se nitt changiert?
Ob, sie sich nitt, wie's vielmol geht,
Emol mit Jüngere versteht?
Un Dich viellicht nur thüet awende,
Fir z'zahle, was sie thüet verschwende?

Ne Mànge schint als brav un güet
Un we me se hirothe thüet,
So thüet's eim noher gar gli reie.
Me hört se-n-allewil nur schreie
Un schelte-n-iwer alle Lit;
Dr Mann hat Unrecht d'ganze Zit
In allem, 's isch ihr einerlei,
Wènn er sàit „jo“, sàit sie g'wiss „nei“,
Un so thüet sie mit ihrem Handle
Dr Eh'stand in e Höll' verwandle!

Un wenn se-n-erst als jalouse werde!
Derno, Schang, hat uf dere-n-Erde
Ne Mann kei riehig Stindle meh!
Er derf als nimm vor d'Thüre geh
Me passt 'm uf un laüft 'm no,
Me thüet 'n kei Secund verlo!
Se hiete-n-eim grad as wie Drache,
Me thüet e Schelm nitt mehr bewache!

Ich kännt Dr noch viel sage hit,
Doch will i Di verschone mit.

Das alles sin nur Schwàtzereie;
lch glaüb nitt, ass es mich wird reie,
Die, wo mir ihre Hàndle git,
Die hat die Fehler alle nitt.
Doch wenn's emal sich drum sott handle,
Ass sie sich thàt éso verwandle,
Un ass ich's nimmig kannt vertrage,
So thàt ich ihr ganz riehig sage:
Ich sieh, mir mien vonander scheide,
Fir noch mehr Unag'nàhm's z'vermeide,
Mr känne-n-uns halt nitt versteh,
Do hasch Di Theil, un jetz kasch geh!...

Jà, meinsch Dü, Schang, das geht eso?
Meinsch Dü, De kasch Di Fraü verlo,
Me stellt eim nitt nur so uf d'Gasse!
Fir das müess d'Fraü o z'friede si,
Die losst's nitt kumme bis derthi,
Se hätt jo Nieme meh' fir z'quäle,
Derno kasch halt nit anders wähle,
De müesch afange z'procetiere,
Das geht dr Fraü grad, 's dispetiere!
Glaüb mir, se thüet nitt mehr verlange,
Ne Sü, wo sie ka so erlange,
Isch ihr viel liewer as weiss was,
Wa sie beku kännt ohne das;
Un hasch derno Di Geld dra g'wendet,
Weisch Dü, wie sich das Alles endet?
Am End vom Lied, das wirsch Dü sàh,
Müesch Dü se wieder züe Dr nàh!