Zum Inhalt springen

Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Gedanke vom e Retoucheur.

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Gedanke vom e Retoucheur.

294 - 295

296 - 297


Me sott sich selbst nitt fire stelle,
Un b'sunders sich nitt lowe welle,
Das schickt sich nitt, ich weiss es wohl,
Un doch ha-n-ich jetz hit emol
Glaüb stark irn Sinn, mich selwer z'rieme;
Wenn ich's nitt mach, sa macht's jo Nieme!
's ìsch ewe jetz mi Arwet do,
Wo-n-ich halt wott bewundre lo
Un mi Geduld, fir sie üsz'fiehre,
Denn ich thüe Portraits retouchiere.
Do, b'schaüe, ha-n-ich armer Tropf
Grad fufzig mol dr gliche Kopf,
Wo-n-ich sorgfàltig müess üsmole;
Dr Kückück macht eim als dra hole,
So 's Gliche z'mache, 's isch e Qual!...
Doch glaüwe nitt, ass d'grosse Zahl
Mich hindert, all' mi Kunst dra z'wende
Un ass ich schlecht schaff, fir g'schwind z'ende,
O nei! do b'schaüe-n-uf mim Tisch,
Eb nitt grad eins wie 's andre-n-isch;
Mit Sorgfalt thüe-n-ich alle b'handle,
Denn 's thüet sich do um d'Ehr jo handle!
Un was eüch wird noch wundre hit:
So viel Mieih, as das mir o git,
So schwer die Arwet isch z'vollbringe,
Bin ich nitt üs de G'leise z'bringe;
Ich schwör nur driwer als mithi,
Wenn's durchüs anderscht nitt ka si,
Werm als in mine G'sichter z'àmme,
Wo-n-ich so müess in Arwet nàmme,
E Nase-n-od'r e Mül vorkunnt,
Wo-n-ich müess doktre dra ne Stund,
Wo trotzdem, ass me mächt verknelle,
Sich gar nitt will ins Blei lo stelle!...
Gar vielmol denk ich driwer no,
Wenn ich die Arwet mach eso,
Ass ich doch g'wiss do dra wie niene
Dr Himmel ebbe wird verdiene?
Ich sieh mich als scho drin màngmol
Un denk mr no, was ich dert wohl
Fir d'lange Zit als kännt prawiere,
Wenn ich d'Lit nimm brüch retouchiere;
Isch nur e Zitung dert als z'ha?
Das weiss i nitt, ich zwifel dra,
Denn 's wott se viellicht nieme trage?
Ich müess es im Herr Brinkmann sage!
Das wàr jetz doch e wenig z'bunt
Im Fall, ass er in Himmel kunnt,
Un er kunnt dri, ich thüe nitt zwifle,
Er wird sich wohl nitt lo abschifle,
Denn wer e Zitung üse git,
Verdient jo o dr Himmel mit.
Er kännt derno dert eine grinde,
Viel Leser thàt me sicher finde;
Wenn's gieng, hatt ich derno im Sinn,
Als d'Himmelsmode z'bschriwe drin,
Me gàb eso ne Hüsfrind üse,
Grad as wie dà jetz do z'Milhüse,
Doch kunnt mir grad jetz ebbes i:
Un d'Zitung selbst, was kàm dert dri?
Dr Krieg, wo elo züe alle Zite
Üsfillt ufs wenigst drin zwei Site,
Dà isch dert owe nitt erlaübt,
Un nit politisch's iwerhaüpt,
D'Hochzite-n-un d'Geburte z'àmme,
Das alles thüet e-n-End dert nàmme,
Un o kei Todesfall kunnt vor;
Das wàr fir d'Zitung schlecht, nitt wohr?
Ma derft' doch o kei Lug dri schriwe,
Das ka me herzaft dert lo bliwe!
Me hätt nit z'b'schriwe d'ganze Zit
As d'Gsundheit vo de b'riehmte Lit;
Me kännt züem Bispiel vorne sage:
« Dr heilig' Marx thüet Zahnweh klage.
's hat's ihm schint's e Verkältung g'macht,
Wo-n-er afangs im Mai als z'Nacht
E Frost z'wegbàschelt hat fir d Erde;
Doch hofft me, 's wird nitt schlimmer werde.
So intressant as das mag si,
Wàr's halt als doch nitt g'nüe mithi,
Un ich sieh leider z'güet jetz numme,
Ass dert kei Blättle-n-uf ka kumme;
Un züedem denk ich erst jetz dra,
Ne Zitungsschriwer wird's jo ha
Mit sim Handwerk, as wie noch mànge:
Er wird's gern an dr Nagel hànke,
Wenn er's do, bis uf d'letschte Stund
Versàh hat un in Himmel kunnt!
. . . . . . . . . . . . . . . . .

298 - 299

Eh, thüe-n-ich mich jetz nitt trumpiere?...
Mit all' dem denke-n-un studiere
Ha-n-ich jo mine Portrait do
Glaüb alle retouchiert jetz scho?...
Sin se wirklig ferig alle?...
Ich bi jo wie vom Himmel g'falle!