Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Dr Bacchus uf em Kistle.

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dr Bacchus uf em Kistle.

256 - 257


Dr Bacchus isch e Gott, wo ka
Am meischte Diener zähle,
Dà brücht si Name nie az'schla,
Me thüet ne-n-immer wähle.

Was wàr das fir e Lewe do,
Wenn 's Gläsle nitt thàt klinge!
Nur das erheitert eim als jo
Un macht eim wieder z'singe.

Bi Klei un Gross, bi Jung un Alt,
Bi alle G'legeheite,
Wo's fröhlig als soll züegeh halt,
Wird 's Gläsle g'leert mit Freide.

258 - 259

's isch nur bim Bacchus, wo me ka
Trost fir si Kummer finde,
Drum wà mr ne in Ehre ha
Un ihn mit Krànz umwinde.

Wohl isch er jetz e wenig krank,
Er hat halt schlechte Zite,
Nitt ohne List un ohne Zank
Ka-n-er jetz vorwàrts schrite.

Doch immer noch in siner Pracht
Thüet er jetz stolz dert throne,
Noch immer steht se Fest, si Macht,
Noch immer tràit er d'Krone.

Scho lang regiert er Land un Stadt,
Un ewig wird's noch düre,
Obschon er màngmol Johre hat,
Gar härte-n-un gar süre!

Das macht ihm awer kei bös Blüet,
Er thüet sich scho druf richte,
Wenn 's Fàssle z'àmme rumple thüet,
So sitzt er uf e Kiste.

Un wenn ihm die o z'àmme fallt,
Was leider jetz ka g'rothe,
So sitzt er uf d'Schnapsguttre halt
Un vo dert ... an dr Bode!