Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/D'Höll.
Me traümt doch sunderbare Sache
Màngmol im Schlof, Dings, wo dervo
Eim nie nit iku wàr im Wache!
's isch mehr as ei Exempel do.
Das hat letschthi dr Schang o g'funde:
Er hat sich frieih ins Bett schint's g'macht,
Er schafft glaüb uf dr Dànsche-n-unte
Un isch natirlig mied als z'Nacht.
Küm 'isch er g'lege, thüet's em schine,
's thàt alles schwinde um ihn her,
Er fliegt un fliegt in Himmel ine
Ganz gravitatisch, gar nitt schwer!
Im Himmel aku, schaüt er umme
Un sieht nit as e kleiner Saal,
Das wird 's Vorzimmer si halt numme,
So denkt er, sunscht wàr's nitt so schmal.
Uf eimol sieht er im e-n-Ecke
Ne Thüre, 's steht druf g'schriwe: « D'Höll. »
Das thüet si Wunderfitz ufwecke,
Er geht un lost dra uf dr Stell.
Er hört e G'murmels in dr Wite,
Wo ihn grad nitt so schrecklig dunkt,
Drum macht er uf, thüet ine schrite
Un isch verstünt im höchste Punkt.
Er thüet e-n-erster Saal betrete,
Wo Lit vo alle Sorte sin;
's hat alte, junge, wieschte, nette,
Un ewig mien se grine drin.
's sin alle die, so steht dert g'schriwe,
Wo-n-uf dr Welt g'lacht hàn voll Freid
Un sich verstohle d'Hànd hàn g'riwe,
Wenn Andre grine hàn vor Leid.
Im zweite Saal, wo-n-er thüet b'schaüe
Sin nit as Mànner, jung' un alt',
G'sicht gege G'sicht mit ihre Fraüe
Ganz nooch binander fest ag'schnallt.
's sin alle-n-Ehlit, wo enander
Vor Hass sich nimm hàn känne sàh;
Jetz mien se-n-ewig so vor'nander
Sich b'schaüe; nie kei End wird's nàh!
Bol sieht er im e dritte Zimmer
Viel Photographe, die hàn g'schafft
Uf Erde schlecht un billig immer,
Hàn 's Handwerk ganz verderbt wahrhaft!
Drum mien se dert, die grosse Sünder,
Jetz allewil, Johr üs, Johr i,
Photographiere kleine Kinder
Un erst noch Hunde-n-owedri!
Bol nochher hört er Pianiste
Dert nàwes im e-n-andre Saal,
Ne jeder sitzt vor sin're Kiste,
's sin mehr as hundert an der Zahl!
Un Keiner derf dervo meh wiche,
Se spiele-n-alle d'ganze Zit
Mitnander, awer keiner 's Gliche,
Un ewig dürt das fir die Lit!
's isch d'Strof, wil sie in ihrem Lewe
Z'Nacht spot sich noch hàn höre lo
Un ihre Nochberslit dernewe
Als um dr Schlof brocht hàn eso.
Im fünfte Saal, wo-n-er thüet b'süeche,
Dert laüfe-n-alle hin un her
Un hewe sich dr Lib un flüeche;
Die hàn schint's dert d'Verdaüung schwer.
's sin die, wo immer alle Dinge
Vergiftet hàn um's liewe Geld;
Jetz mien se alles selbst verschlinge,
Was sie verfälscht hàn uf dr Welt.
Se ràtze-n-uf de Zähn vor Quale,
Dr Schang hört's ditlig un verwacht,
Si Fraü thüet grad jetz Kaffee mahle
Un das hat ihm dà Traüm schint's g'macht.