Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Astronomie.

Mr wànn Astronomie hit rede,
Dr Leser kennt jo wohl d'Planete?
Dr Jupiter, in ihrer Zahl,
Das isch e-n-Erde kolossal,
Wo d'Lit druf alle grösser werde,
As mir do uf dr kleine-n-Erde;
Se messe schint's viel taüsend Schüeh
Un màngmol gar noch mehr derzüe.

Ne so Zwe sin emol geh reise
Vo Welt züe Welt in wite Kreise
Un sin o uf die Erde ku,
Denn 's hat se längst scho wunder gnu,
Wie's si mag uf dàr kleine Balle.
Natirlig wàr's in Keim ig'falle,
Ass 's Lewe, un sei's noch so g'ring,
Mag z'finde si uf so me Ding!

Veràchtlig thien se Beide lache,
Dà Scholle Grund un die paar Lache,
Das schint ene doch gar so klei!
Uf eimol losst dr Eint' e Schrei,
Er thüet dur d'Lupe-n-ebbes b'schaüe;
I ka küm mine-n-Aüge traüe,
Sàit er jetz züe sim güete Frind,
Was wuselt do, kumm lüeg doch g'schwind.

E possig G'schöpf, ganz kleine Dinger,
Se hàn zwei Bei, zwei Arm un Finger
Un hàn e Kopf wie mir schiergar,
Un trage Kleider noch sogar.
's hat viel, me sieht e ganze Menge,
Schaü, wie se laüfe-n-un sich drànge,
Ne Jed's hat ebbes anders z'thüe.

Ich lüeg ene nitt ungern züe.
Was mag die kleine Dinger triwe,
So z'schaffe un nie riehig z'bliwe?

Un schaü nur, was se hàn fir Ton!
Wenn zwei binander dure gehn,
So thien se schiergar alle z'sàmme
Vom Kopf als ebbes awe nàmme,
Un nochher thien se's wieder hi,
Das isch kurios, was mag das si?
„'s isch viellicht Mode, sàit dr Ander,
„Ass, fir sich z'griesse-n-unternander,
„Sie halt das Ding als abzieh mien?“
's isch mögli, doch wenn sie das thien,
Worum thien sie's mit dem grad mache,
Se hàn noch a viel andre Sache?
Das sieht me doch bim erste Blick:
„'s isch, wil me ka das Kleidungsstück
„Am lichtste-n-abzieh un alege;
„lch wott emol jetz sàh hingege,
„Wenn Jeder als fir z'salütiere
„Züem Bispiel d'Hose miesst quittiere!
„Das gieng nitt wie dr Hüet so g'schwind,
„'s miesst einer jo, hätt er viel Frind,
„Si Hose-n-in de Hànd notrage!...“

's isch eithüen jetz; das müess me sage,
Me sieht do unte possig Dings!
Was git's denn jetz dert àne links?

Das sin jetz noch e paar kuriose!
Se sitze-n-alle dert un blose,
Ne Jeder in e-n-Art vo Rohr,
As wie verruckt, schaü, isch's nitt wohr?
Dernàwe sin, wo mir o g'falle,
Se hàn so brüne Kistle-n-Alle,
Wo sie o mit manöwre-n-als;
Se hewe fest das Ding an Hals
Un sàge links un rechts druf umme,
Se känne gar nitt g'nüe bekumme.
Doch was i nitt begriffe ka,
Viel zwirwle-n-umme vorne dra
Un mache Spring uf alle Site!
Was Kückücks soll denn das bedite?
Do kumm i jetz emol nitt drüs,
Mr sin glaüb im e Narrehüs?

Doch kumm, i sieh dort witer unte
Im Feld e grosse Schaar, e bunte,
Was hàn die Alle jetz dert z'thüe?
E-n-andre Schaar kunnt uf se züe,
Schaü, wie se gegenander springe,
Se wànn sich glaüb um's Lewe bringe?
Was ha-n-i g'sàit? - 's isch nitt züem Spass,
Das isch nit anders as e Hass!
Se mache grad wie wiethig Alle,
Schaü, wie se gegesitig falle!
Wer hätt glaübt, ass das kleine Vieh
Do unte ne so bös kännt si!...

Was möge jetz die ha mitnander?
Se kännte glicklig si binander,
Ihr Erde-n-isch, i sag nitt nei,
Gar miserawel un gar klei,
Doch fir so Zwerge, fir so kleine,
Hat sie noch immer, sott ich meine,
Platz mehr as g'nüe; was wànn se mehr?
Ich glaüb, se hàn no nitt g'nüe Lehr?
Me derf se nur recht observiere;
Schaü, wie se-n-Alle stolz marschiere,
Se stelle sich, me meint wahrhaft,
's gàb nit meh iwer ihre Kraft!
Wohrschinlig glaüwe sie sich Alle,
Uf ihrer kleine-n-Erdeballe,
Viel grösser, as se wirklig sin!...

Doch kumm, i ha jetz stark im Sinn,
Sie ihrem Schicksal z'iwerlosse,
I ha jetz g'nüe vo dàne Posse;
Gib Achtung, ass de Kein vertritsch,
Denn das kännt eim g'schàh im e Witsch...
Se thien sich scho gnüe selwer quäle,
Doch blibt's nitt so, de derfsch druf zähle;
Wenn si-n-emol gnüe g'litte hàn
Dur d'Streich, wo sie sich selwer gàn,
Un d'Wisseschafte kenne lehre,
So werde sie sich scho bekehre.
D'Erfahrung isch's, wo sie befreit,
Se werde vo sich selwer g'scheidt !