Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Arm un Rich.

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Arm un Rich.

438 - 439


Ne Màidele sitzt ganz allei
Dert àne-n-uf em kalte Stei;
Was mag das arme Kind dert mache,
Hat's nieme meh, fir iwer's z'wache?
Un 's isch doch noch so klei!

Dr kalte Nordwind stürmt so raüh
Un fàrbt em 's G'sicht un d'Hàndle blaü,
Denn 's ka se niene-n-ane stecke,
Hat's doch nur a, kürn fir sich z'decke,
Ne Röckle, alt un graü.

Mit grosse-n-Aüge schaüt's eso
In alle dàne Kinder no,
Wo, g'mutzt un güet g-'schitzt vor em friere,
Grad üs dr Schüel verbi marschiere,
So munter un so froh.

Wohl ahnt das arme Ding noch nit
Vom Lewe-n-un vo Welt un Lit,
Verwundert thüet's die Pracht nur b'schaüe,
Wo's nie fir sich thàt wünsche traüe,
Kei Neid kennt noch die Zit.

's ka doch noch nit verschuldet ha,
Vor ebb's nur ebbes denke ka,
Un her stammt's jo, wo alle-n-andre,
Hat nitt verlangt, dur's Lewe z'wandre,
Unwissend fangt es a.

Worum denn trittet's nitt derno
In d'Welt, wie noch viel Andre do,
Wo alles z'àmme thüet umringe,
Was Iwerfluss un Liewe bringe
Bim erste Schritt als scho??