Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/7. Juni 1887.

Jetz wàr denn 's schöne Wetter do!
's hat g'harzt das Johr, fir z'kumme;
Denn jetz, wo's afangt, isch jo scho
Dr halwe Summer umme!

Wo d'schönste Zit hätt sotte si,
Un wo-n-ich, fir se z'gniesse,
Fir mich z'erhole, furt gsi bi,
So hat's grad schneie miesse!

Drum thüet's mr hit jetz doppelt a
Fir die verlor'ne Tage,
Wo-n-ich so lang druf blangt g'ha ha
Un mir so fehl hàn g'schlage!

Was ha-n-ich denn jetz hit derdur,
Werm d'Sunne schön thüet schine?
Belästige thüet sie mich nur,
Wènn sie mir schint do ine!

Un ig'sperrt bin ich jetz jo doch
Im dumpfe, enge Zimmer
Un müess mi blind schier lüege noch
Bi ihrem schönste Schimmer.

Kei Berg, kei Thal isch do, wo winkt
Mit sine griene Matte,
Me hört kei Vögele, wo singt
Im Wald sim dunkle Schatte.

Do singt als nur mi . . . .
Doch falsch, 's thüet eim empöre!
Verdiene thüe-n-ich scho . . . .
Nur ass ich das müess höre.

Vom Himmel sieh-n-ich schiergar nit.
Mich thüet er nitt alache,
Do sieh-n-ich nur viel wieschte Lit,
Wo-n-ich sott schöner mache.

Bewegungslos sitz ich eso
Dr ganze Tag do hinte;
's isch uf dr ganze-n-Erde do
Kei dummer Handwerk z'finde!

Un wenn ich g'sund wàr noch derbi,
As wie in frieih're Tage,
So wott ich mich gern schicke dri,
Ich thàt mich nitt beklage.