Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/'s warme Loch.

Ins Herr Dollfüesse, 's isch bekannt,
Thüet 's warme Loch ag'höre,
Gar màngmol hat me do im Land
Dervo scho rede höre.

Se hàn's als in dr Mittle g'ha,
Jetz hàn se's uf dr Site
lm Hof, un 's ka ne Jeder dra,
's isch uf züe alle Zite.

Vo jeher hat me-n-immer g'sàit,
's seig dert so güet dra z'wàsche,
Me brüchtigte, 's sei g'wiss e Freid,
Kei Seife-n-un kei Asche!

Das glaüwe gar viel Lit nur küm;
Doch mich nimmt's gar nitt wunder.
Se meine dert, 's isch Seifeschüm,
Wenn gàifert wird ufs Blunder!

Denn dert steht nie kei Zunge still;
D'Zitunge sin nur Narre,
Wenn Einer ebbes wisse will,
Der thüet er's g'wiss erfahre.

's koscht nur e Sü, wenn Eine kunnt
Ku 's warme Loch prawiere,
Nur derf se länger as drei Stund'
Nonander 's Wort nitt fiehre.

Me hat o, fir 's all'gmeine Wohl,
Ne G'setz schint's dert agschlage:
Ass höchstens Zwölfe nur ufs mol
Als ebbes derfe sage.

Vo witem, we me dure geht,
Kunnt eim das Gschrei scho z'Ohre,
Dà Mann, wo dert in Dienste steht,
Hat längst scho 's G'hör verlore.

Was neü isch, was eim intressiert,
Thüet dert zum Vorschin kumme,
O siter, ass es existiert,
Isch nie nit meh üsz'trumme.