Zum Inhalt springen

Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/'s Wiehnachtsfest im Cercle 1882.

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
's Wiehnàchtsfest im Cercle 1882.

546 - 547


Wie thüet doch d'Zit so schnell verschwinde!
Scho wieder thien mir alle froh
Uns hit bim Wiehnàchtsbaüm ifinde,
Am Greisefest im Cercle do.

Ne Johr isch jetz verflosse wieder,
Un was fir eins, dü liewe Zit!
Noch dschüdert's eim in alle Glieder;
Verwunsche hàn's glaüb alle Lit.

Wohl hat's ag'fange do z'regiere,
Wie g'wöhnlig and're Johre-n-als,
Doch no drei Monet oder viere
Hat's d'Wassersucht scho g'ha am Hals!

Nur Rege, nit as Rege-n-immer!
's hat alles g'litte, Stadt un Land;
In gar viel isch sogar im Zimmer
Total ig'schimmelt ihr Verstand!

Se hàn scho d'Erde g'sàh versunke,
Hàn d'Schuld in de Komete gà,
Denn die mien alles jetz üsdunke;
Se thien im Mond si Platz versàh.

Me hat o glaübt, ass 's Meer un d'Erde
Sich in ei See verwandle thien,
Un ass mir d'Fisch un d'Fräsche werde,
Wo drin spaziere schwimme mien.

Uf jedefall, in d'Rhümetisse,
In Hüeschte, Schnüppe-n-un so Dings
Hàn das Johr gar Viel miesse bisse,
Das hört me sage rechts un links.

Un trotzdem müess me doch o sage,
Ass Alle sin nitt grad so blöd,
Ihr thien brav eüre Johre trage,
Vom Unwohlsi isch gar kei Red.

's isch noch e güete Luft z'Milhüse,
Me findet drin steialte Lit,
Wo sich kei Wetter noch lehn grüse,
So Dings, das isch fir sie grad nit!

Thien nur dr Pape Schüpp aschaüe,
Dà sitzt noch froh un munter do,
Un schaüt in d'Züekunft mit Vertraüe;
Was frogt er doch im Wetter no!

Er isch dr Ältst' vo alle-n-Alte,
Hat hundert un zwei Winter g'sàh,
Thüet eüch fir junge Büewe halte
Un kännt eüch noch dr Mutti gà!

Denn gege-n-ihm sin ihr nur Kinder,
Er isch dr Stamm un ihr sin d'Äst;
Ihr känne noch e mànger Winter
In Cercle ku ans Wiehnàchtsfest.

Un hà mr nitt vor wenig Tage
Hie ne diemant'ne Hochzit g'ha!
Ne so ne Fest, das müess me sage,
Will o ne gar schön Alter ha.

Dà, wo's g'firt hat, dà thien ihr kenne:
Ne Greis isch's, gar grossmiethig g'sinnt,
Me thüet ne Herr Schang Dollfües nenne,
Fir eüch isch er e b'sund'rer Frind.

O hit hat er eüch nitt vergesse,
Er will, wie's alle Johr isch g'schàh,
In Jedem do am z'Owe-n-Esse
Ne Fimfer fir si Dessert gà.

548 - 549

Doch denke dra un lehn euch mahne,
Er liebt dr Friede-n-uf dr Welt,
Drum soll kei Sawel un kei Fahne
Vo eüch kaüft werde fir das Geld.

Uf die Art, wenn ihr eüch güet halte,
Blibt d'G'sundheit frisch, denn die geht vor,
Mr wünsche-n-ass ihr sie thien b'halte,
Fir wiederz'kumme 's nàchste Johr!