Rabbine
Rabbine (Blural) isch e Bezäichnig für die jüdische Gleerte im Alterdum, im ängere Sinn für die sit em Esra, wo 458 v. d. Z. vo Babylon uf Jerusalem isch zum dört d Rächtssprächig z reformiere. Vor allem mit Rabbine gmäint si d Tannaite, d Gsetzesleerer, wo spööter as Autoritääte aagluegt worde si und d Leere von ene in dr Mischna zammegfasst worde si, und d Amoräer, wo vo 200 bis 500 n. d. Z. in Babylonie und in Palestina s mündlige Gsetz usgläit häi, und wo d Diskussione von ene in dr Gemara kodifiziert worde si.
S Wort isch e Bluralform vo Rabbi (hebräisch רַבִּי), vo hebräisch Raw (רַב), „Groosse“, plus Possessivsuffix -i (י-), dütsch wörtlig „mi Leerer“ oder „mi Mäister“.