Zum Inhalt springen

Margarethe Stockhausen

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dialäkt: Mìlhüüserisch
d Margarethe Stockhausen

D Margarethe Stockhausen (* 29. März 1803 z Gawiller; † 6. Oktower 1877 z Colmer), aui bekànnt àls Madame Stockhausen, ìsch a elsassischa Soprano-Sangera gsìì. Ìn da Johra 1820 un 1830 hàt sa vììl Erfolg ghàà, bsunderscht ìn Anglànd.

D Madame Stockhausen ìsch àls Margarethe Schmuck z Gawiller uf d Walt kumma, ìn'ra Zitt wo s Elsàss frànzeesch gsìì ìsch. Ìhra Vàter ìsch Notàr gsìì. Sa ìsch uf Pàris gànga ge lehra sìnga, bim Gioseffo Catrufo. Därt hàt sa dr Hàrpfaspììler Franz Stockhausen, üs Köln, lehra kenna. Dia beida Kìnschtler han ànna 1822 ghirota un han sechs Kìnder bikumma, wo dernoh aui Müsik gstüdiart han. S Pààr hàt Kunzerter gaa, dr Mànn hàt Hàrpfa gspììlt un d Margarethe hàt gsunga.

Sa sìn ìm Elsàss un z Pàris uftratta. D Margarethe hàt a sehr scheena Stìmm ghàà un dr Pàrisser Püblikum hàt garn ìhra Elsassischa Liader glost. Ànna 1826 ìsch ihra Suhn Julius z Pàris uf d Walt kumma; dr Julius Stockhausen ìsch speeter a beriahmter Sanger worra. Nohdam sìn sa uf London ge wohna, un ìm Mai 1827 han sa ìhra erscht Kunzert gaa, ìn dr Royal Academy of Music. Ìn Anglànd hàt sa meischtens Erfolg ghàà mìt Schwitzer Liader, àwer aui mìt Oratorio, zum Beispiil vum Händel.

Ìm Janner 1829 hàt d Margarethe Stockhausen mìt dr italianischa Sangera Angelica Catalani a Tournee ìn Schottlànd gmàcht. Ìn dr folgenda Johrzehnta hàt sa sìch ìn mehrera europäischa Lander vorgstellt: Anglànd, Ditschlànd, Frànkrìch, Schwitz.

Ànna 1840 ìsch d Fàmìlia uf Colmer zruck kumma, d Margarethe Stockhausen hàt dernoh weniger Kunzerter gaa, un numma ìn dr noocha Umgawung.

Sa ìsch àm 6. Oktower 1877 z Colmer gstorwa.

Bi ìhra Kìnder sìn dr Julius, dr Franz un dr Henri Stockhausen, wo beriahmta Müsiker worra sìn.

  • Karl-Josef Kutsch, Leo Riemens: Großes Sängerlexikon, Band 4. Saur, München 2003, ISBN 3-598-11598-9, S. 4546.
  • J. Wirth: Julius Stockhausen. Der Sänger des Deutschen Liedes. Englert und Schlosser, Frankfurt am Main 1927, S. 1–46.