Festblatte

	Spiichermedium Festblatte
	; s Innere von ere Festblatte: drei Magnetschiibe, Schriib-/Lääschopf, Mechanik
Allgemeins
Typ	magnetisch
Kapazität	bis 15 TByte (2018)
Ursprung
Entwickler	IBM
Vorstellig	1956
Vorgänger	Magnetband

Videoufnaam von ere offnige Festblatte

E Leervideo uf Änglisch, wo die grundlegendi Funkzioon von ere Festblatte erkläärt.

E Festblatte (änglisch hard disk drive = HDD) oder Hard Disk (abkürzt HD) isch e magnetischs Spiichermedium in dr Kompiutertechnik, wo Daate uf dr Oberflechi vo rotierende Schiibe im Innere vom ene Ghüüs gschriibe wärde. Drbii wird die hertmagnetischi Beschichdig vo dr Oberflechi vo dr Blatte magnetisiert. Dur d Remanänz wird eso d Informazioon gspiicheret. Bim Ablääse vo dr Informazioon liist dr Lääschopf d Magnetisierig vo dr Blattenoberflechi.

Im Geegesatz zu Spiichermedie wie Magnetband oder Lochsträife, wo sequenziell adressierbar si, zelle Festblatte zu de diräktadressierbare Spiichermedie (engl. direct access storage devices, DASD), wil mä s Medium nid linear muess ablääse, bis mä zun ere bestimmte Spiicherstell cha choo.

Nöierdings git s Flaschspiicher mit vergliichbare Spiicherkapazidääte, sogenannt Solid-State-Drives (SSDs) und Hübridspiicher (Kombinazioon us SSD und Festblatte), wo über die gliiche Schnittstelle (SATA usw.) kommuniziere und vilmol au as „Festblatte“ bezäichnet wärden. Dr Briis vo de SSD isch aber aktuell immer no dütlig hööcher as dä vo de HDDs.

D Bezäichnig „Festblatte“ chunnt drvoo, ass d Magnetblatte im Geegesatz zur „Wäggselblatte“ fest mit em Laufwärk beziehigswiis mit em Kompiuter verbunde isch. Si entspricht dr änglische Bezäichnig „Hard Disk“ und bestoot im Geeagesatz zu flexible (ängl. floppy) Schiibe in Diskette us eme starre Material.^[2]