Der Tod zu Basel

Filmdate
Originaltitel	Der Tod zu Basel
Produktionsland	Schwiz, Dütschland
Originalsprooch	Dütsch
Erschiinigsjoor	1992
Lengi	70 Minute
Stab
Regie	Urs Odermatt
Dräibuech	Markus Kutter nach einer Idee von André Ratti
Muusig	Christoph Marthaler
Kamera	Reinhard Schatzmann
Schnitt	Dominique Beinroth
Bsetzig
	Günter Lamprecht: André; Dietmar Schönherr: Jean-Jacques Zinstag; Ueli Jäggi: Harry/Mors; Stefan Walz: Andreas Zinstag; Marie-Thérèse Mäder: Gabi; Wolfram Berger: Josi; Hilde Ziegler: Olga; Nicolas Lansky: Rüegg; Siegfried Kernen: Huber; Miriam Spoerri: Frau Kaiser; Stephanie Glaser: Frau Steiner; Peter Schweiger: Otti; Jürgen Cziesla: Schiwack; Renate Steiger: Regierungsrätin Frey; Hans-Michael Rehberg: Zäslin; Viktor Giacobbo: Polizist;

Dialäkt: Aagglobaseldütsch

Der Tod zu Basel isch e Spiilfilm vom Urs Odermatt us em Joor 1992. Dä Färnseefilm isch noch eme Dräibuech vom Markus Kutter und ere Idee vom Schwizer Färnseeschurnalist André Ratti entstande.

D Handlig[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Z Baasel bassiere rätselhafti Doodesfäll: Lüte stärbe äifach eso in aller Öffentligkäit ooni ass mä e Doodesursach chönnt gsee. Dr Grichtsmediziner, Brofässer Rüegg vo dr Pathologii, dr Kantonsarzt Zäslin und d Politiker häi kä Aanig und bechömme Angst – d Bräss schlachtet dr Skandaal us. Un was e Sensazioon für Baasel isch – dänggt mä sogar ärnsthaft an d Mööglikäit, ass mä d Fasnacht nit wurd lo stattfinde.

Im Rüegg si Assistänt, dr Andreas Zinstag, wo sich au mit de Doodesfäll muess befasse woont bi sim Unggle, em Jean-Jacques Zinstag, won e bangsionierte Arzt isch. Dä foot aa, sich für die müsteriööse Doodesfäll afo intressiere. Mit sine Fründ, wo Wüsseschaftler, Künstler und Schurnaliste si, entwigglet dr Zinstag d Theorii, ass d Lüt nit an ere bestimmte Chrankhet wurde stärbe, sondern „am Dood“. Dr Maa mit dr Säägese persönlig sig uf Baasel cho, wie dennzumol im Dootedanz.

Dr Zinstag stellt fest, ass die Doodesfäll, wo s schiinbar kä Zämmehang git zwüschene, doch dur e Gsetzmässigkäit verbunde sin. Uf em Stadtblaan vo Baasel verfolgt dr Zinstag dr spiraleförmig Wääg vom Dood vo äim Opfer zum anderen und cha schliesslig vorussääge, ass dr Dood immer nööcher zu sim Huus chunnt..

Für em Zinstag si Nöwöö Andreas und für d Chrankeschwöster Gabi, wo erst grad mit iirer medizinische Karriere aagfange häi, wird d Usenandersetzig mit de müsteriööse Doodesfäll zum e Brüefstäi: Si müesse sich entschäide öb si wie dr Rüegg, wo au dr Liebhaaber vo dr Gabi isch, d Doodesfäll as en usschliesslig klinischs Brobleem wäi gsee, oder wie dr alt Zinstag in iirem Wältbild au Blatz für anderi, nidßkliinischi Faktoore sölle mache. Dr Zinstag sälber merkt, ass mä däm nöije Dootedanz nume chan e Ändi mache, wenn sich nid alli vom Dood lön lo packe und lo mitschläiffe, sondern wenn sich öbber drgeege weert.

Dr Hindergrund[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr André Ratti, e Schwizer Schurnalist. het d Idde zum Film ghaa. Er isch mit ere zum Markus Kutter gange, für dass sä s Dräibuech wurd schriibe. Dr Kutter het Joo gsäit, und scho bald het sich s Schwizer Färnsee drfüür afo Intressiere. Denn isch aber dr Ratti an AIDS chrank worde und 1986 gstorbe. Es het usgsee, wie wemm mä dä Film nüm chönnt mache.

E baar Joor spööter het dr Kutter e nöiji Dimension für e Stoff entdeggt: E Maa us de Medie het e Film über e Dood z Baasel blaant und wird vo sinere Gschiche sälber iigholt. D Dootedanzstadt, s hütige Gsundhäitswääse, dr Lääbesstil vom alte Baasel, die modärne Medie und e Figur mit em Naame André chömme im ene Film zämme, wo zum Film über sälle Film worde isch. Dr Kutter het d Figuur in d Gschicht iibaut, wo zur zentrale Figur vom Film worde isch: E Filmmacher, wo e Film dräit, wo vom rätselhafte Stärbe handlet, wo sich d Ärzt und d Behörde nit chönne erklääre. Dä Filmmacher, wo an Aids chrank isch, macht sis äignige Stärbe öffentlig, wie s dr André Ratti sälber gmacht het.

Der Tod zu Basel isch 1990 vom Schwizer Färnsee zämme mit em Westdütsche Rundfunk broduziert worde. D Erstuffüerig isch am 26. Januar 1992 im Schwizer Färnsee SF 1 gsi.^[1]^[2]