Basso ostinato
Dr Basso ostinato isch e Spiilart vom musikalische Gstaltigsmiddel Ostinato, wo die grössti Verbräitig und Popularität ghaa het. Dr Basso ostinato isch gege s Ändi vom 16. Joorhundert entstande, öbbe zur Zit wo dr musikalisch Barock aagfange het und isch e kompositorischs Middel gsi, wo d Komponiste vil und gärn verwändet häi.
Wäärend s Ostinato irgende musikalischs Elimänt isch, wo sich immer wider widerhoolt, het dr Basso ostinato bsundrigs im Barock e gröösseri Bedütig ghaa. Sällere Epoche säit mä au s Generalbasszitalter, wil dr Bass d Fundamentalstimm vo dr Muusig gsi isch, und s harmonische Grundgrüst het sich im Bass manifestiert. Äänlig wie mä hüte Akkord bezäichnet, wo zum Bischbil eme begläitende Gitarrist oder Pianist dr harmonisch Ablauf vom ene Stück aazäige, het dennzumol d Bassstimm die Funkzioon übernoo und isch mit Ziffere aagee worde. Auf dem Bass Die ganzi musikalischi Handlig het schlussändlig uf em Bass basiert.
D Bassstimm isch dur e Basso ostinato stark reglementiert und isch s Fundamänt gsi, wo d Ooberstimme drüüber sich mit umso gröösserer Freihäit häi chönne beweege. Vilmol stönde also Komposizioone, wo uf eme Basso ostinato basiere, seer nooch zu musikalische Variazioone.
Bischbil
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Johann Sebastian Bach, Crucifixus us dr h-Moll-Mäss
- Heinrich Ignaz Franz Biber, Sonate Nr. 7 us 12 Sonate für Drumbeete, Violine, Pauke und Basso continuo („Sonatae tam aris, quam aulis servientes“)
- Henry Purcell, Chaconne in g
- Claudio Monteverdi
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Basso_ostinato“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |