Theaterskandal
As Theaterskandal bezäichnet mä Komflikt um Theateruffüerige, wo gsellschaftligi, moralischi, religiöösi oder künstlerischi Tabu berüere, und eso d Reakzioon vo dr öffentlige Mäinig uusefordere. Es chunnt drbii zu Demonstrazioone, Protest oder sogar Däätligkäite im Zueschauerruum und denn au zu Zitigskampanie oder politische Konsekwänze wie Zensur oder Verbot.
Allgemäin
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Sit ass d Reschii am Theater as en äigeständigi künstlerischi Läistig gältet, stoot vilmol nit nume s Wärk sälber im Middelpunkt vom ene Theaterskandaal sondern au si Inszenierig. Soonigi Komflikt si bsundrigs hitzig an dr Opere, wo s Publikum bsundrigs dradizionsorientiert isch und au uf Tabu-Brüch bi dr Dütig vo Operette heftig reagiert.[1]
Theaterskandääl chönne mänggisch au vorusgsäit wärde oder wärde blaant und gliiche denn Inszenierunge wo d Rolle klar verdäilt si: Uf dr äinte Site s Publikum, wo dänggt, ass es e Rächt häig, Kunst z gniesse ooni gstöört z wärde, und uf dr andere Site dr Künstler, wo überzügt isch, ass er dr Gsellschaft e Spiegel müess vor s Gsicht hebe. Sit dr Middi vom 19. Joorhundert gseen d Künstler iiri Ufgoob weeniger din, ass si dr Kataloog vo esthetische Norme wurde erfülle, sondern mee ass si die Norme brobiere z spränge, und dr Skandaal as „spezifischi Erschiinig vom instituzionelle Kunsttheater“[2] isch au en Uswiis für iiri Ussesiterrolle, wo si sälber gweelt häi.[3]
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Stefan Neuhaus, Johann Holzner (Hrsg.): Literatur als Skandal. Fälle – Funktionen – Folgen. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 2007, ISBN 978-3-525-20855-7.
- Bernd Noack: Theaterskandale. Von Aischylos bis Thomas Bernhard. Residenz, St. Pölten u. a. 2008, ISBN 978-3-7017-3108-4.
- Martin Kraus: Zwei Skandalstücke im Kontext von Antisemitismus: Thomas Bernhards Heldenplatz und Rainer Werner Fassbinders Der Müll, die Stadt und der Tod. Waterloo 2009 (Theses, Univ. Waterloo), online.
- Imre Ormay: Skandal in der Oper. Vier denkwürdige Premieren: Fidelio, Der Barbier von Sevilla, Tannhäuser und Tosca. Leipzig 1967
Fuessnoote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Dieter Kranz: Die Lange Nacht der Opernskandale
- ↑ Robert Patrick Sollich: Theater als Konflikt – Zur Ästhetik und Geschichte des Opernskandals seit 1945 Archivlink (Memento vom 11. Novämber 2012 im Internet Archive)
- ↑ Wolfgang Lempfried: Skandal und Provokation in der Musik
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Theaterskandal“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |