Text:Jules Meininger/Zeh Prozant.
3. Novamber 1889
Letscht hat's bim Seppi unverhofft
Am Morge friaih an d' Thüre klopft,
„Entrez !“ so thüet 'r schreie.
„Bon jour, mon cher“, so sait dr Schang,
Geht uf ne züe un macht nitt lang -
„Wenn ich steer', thüe verzeihe!
Ich bi hit in Vrlageheit“,
So hat 'r ditsch ihm üse gsait
Un ohne 's ihm z' vrstecke;
„Witt Dü mir hit - morn isch's scho z'spot
Ich bi hit, Seppi, in dr Noth -
Gschwind täusig Mark vorstrecke?“
„:Hm!“ sait dr Seppi, „'s ka scho geh,
Mir sin jo güete Frind, mir zwee,
Un hoff', mr warde's bliwe,
Ich wüecher nitt, das waisch dü, Schang;
Wenn zeh Prozant ich dir verlang,
Bisch z'fried, kasch unterschriwe!
Dü stellsch mir druf e Wechsel üs,
Un aß ich in dimeigne Hüs
Nitt müeß geh Zins itriwe,
Gib ich dir ninheudert Mark,
Dü thüesch drno - das isch nitt z' stark, -
Fir taüsig unterschriwe.“
Do meint dr Schang: „Horsch, 's war mit lieb,
Wenn ich da Wechsel üse schieb,
That uf zwei Johr vrlege;
Ich kännt' d' Maßregle besser nah,
In dar Zit 's Geld dir wieder z' gah,
Wenn dü nit hasch drgege.“ -
„Wurum nitt, wenn 's dir diene ka,“
Sait jetz dr Seppi, „nimm i's a;
Dr Zins thüe-n-ich gli b'halte.
Uf taüsig stellsch dr Wechsel doch,
Achtundert gib ich dir nur noch
As güete Frind un alte!“ -
„Nei, merci, Seppi; 's isch scho racht!
Dü rechensch wirklig gar nit schlacht
Un weisch di Gald z' vrwalte...
Dü gabsch's eim uf zeh Johr glich hi,
Dr Zins wurd 's Kapital grad si,
D'no kennsch grad Alles bhalte!“
So isch dr Schang kei Esel gsi. -
Dr Seppi gsieht's wohl jetze-n-i:
Ich bin an Letze kumme;
Das Gschaftle hat mr fehl halt g'schla
Doch rennt drfir mang Andre-n-a
Züem Glick - - 's gitt noch viel Dumme!