Pietro Axerio: Dar laid Wentar

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

Pietro Axerio (1827–1905)

Dar laid Wentar

D'Iiabu Vegaltine schinen ggaana,
Ober d'Schommer chemend'sch meh;
Schi haind gsaid, doß schi weren gstaana,
Ober du had' sche vartreba dar laid Schnee!

Laida Wentar, du schoiltisch di schema,
Du vartrybascht Lit und Veh!
Liaba Schommer tua pfant chema,
Und gang da abban niemar meh!

Liabu Vegaltine, grieza myn Attu,
Wan ar fendana dir dar d'Welt –
Scheege mu, doß wer tiend alle batu,
Doß ar mege gwennan Gelt!

Dar liabschtu Koß, dos ech hon ghoba,
Ho' mu ne gscheckt van dam Wend!
Liabu Vegaltine, tie' mu ne troge,
Scheege mu, doß ho' mu ne gscheckt schys Chend!

Blottien, du mieta,
Du tuasch nesch nyt varlohn!
Du muaschescht ensch Bergo hieta,
Doß schi trogin' sche nyt darvon!

Gaschter no dam aise
Ha' mer ds Fenkje in as Ohr gsaid:
“Wer waljen isch heie wentrun, ech und ds Maise,
Ober ar mießen esch nyt tuan z'laid!”

Ech hon waljen machu es Poor Schakjene,
Far schi schoiljen nyt gfrieran, dos miet Veh,
Dos schi mechtind' sche olegga, die mietu Pitozjene,
Dos schi laufen gang barfuße dor dar Schnee!

Ds Hoschje und ds Golamanje scheegend dam Hiandar:
“Scheeg nesch, warom du luagasch nesch nyt on?
Scheeg nesch abban wos wer tian dar,
Wer hain der gweb a kais Ondrächt gton!”

“Var doß ech tua mech var awander schema?
Doß dam liaba Schommer troga Laid!
Dam laida Wentar gangid dar pfenna
Und legged on, wetta d'Wesla, aus wyß Chlaid!”

Da schworze Chechie und Grooggu,
Denen hat dar Liabharga gsaid,
Schi mießend im Schnee barfuß schnjoogge
Und eriun Läbtog troga Laid!

Dar laid Wentar hat walje d'Mormando strofa,
Doß schi schoiljed hongru, dos miet Veh –
Dua hat gsaid Gatt, schi schoiljed schlofa
Bes du ganged weg der Schnee!

Gamtscho, dyn garengun Bain,
Dei tien dar niemar weh!
Du springascht obar Stack und Stain,
Schygat ébar oder Schnee!

Fox, Mordru und Ooru,
Wann ech mechtine kon,
So tatine onder an Blattu schworun,
Var dos ar haid aus Läbtog ds Ondrächt gton!


Quälle: Emil Balmer: Die Walser im Piemont. Francke, Bern 1949, S. 166-70