Text:August Lustig/A. Lustig Sämtliche Werke: Band 1/Ne G'schichtle vom e Verliebte un vom e Parepli.

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Ne G'schichtle vom e Verliebte un vom e Parepli.

116 - 117


Letscht kunnt mi güeter Frind ku z'renne,
Grad, wie wenn's am e-n-Ort thàt brenne,
Vo witem scho, wié-n-er mi sieht,
So rieft er: meinsch was mir nitt g'sthieht!
Wie thüet eim d'Liewe doch nitt quäle!
Kumm, ich will dr das Ding verzähle:

118 - 119

Ganz frisch rasiert un d'Hoor schön g'stutzt,
Bis an d'Füesssohle g'schlàckt un g'mutzt,
So bin i gestert voll Verlange
Gli Nomittag vo d'heim furtgange,
Denn mi Cüsine hat mr g'sàit
Mit ihrem Blick voll Zàrtligkeit:
Mr wànn mitnander doch prawiere
Ne Duo z'mache, kumm am Viere.

's isch graü am Himmel gsi dert owe,
Doch ha-n-i denkt: 's hebt scho bis z'Owe,
I mag kei Parepli mitnàh,
's isch làcherlig, un hasch mi g'sàh!

Küm bin i furt, kunnt scho ne Tropfe
Mir uf mi neüer Hüet ku klopfe,
Un gli druf fangt's denn z'schütte-n-a,
So stark, so viel as awe ka!
I ha mi nur noch kanne bucke
Un unter d'nàchste Thüre drucke.

Jetz stand i schon, was isch jetz z'thüe?
Dr Rege, der nimmt immer züe!
Vo witem dunnert's, 's isch e G'witter;
Wie thüet's mi reie doch so bitter,
Ass ich mi Parepli nitt gnu,
Es wàr mr noch nie besser ku!
Wie ha-n-i g'lüegt uf alle Site,
Eb nitt e Fiacre in dr Wite
Sich zeige thüet; 's will Keiner kumme,
Un 's regent furt, un d'Zit geht ume!
Wohl zwanzig Mol ha-n-ich scho zählt,
Vo langer Zit un Aerger quält,
Die Fenster an dern Hüs dert àne
Mit dere schöne Balconlàhne;
Uf eimol geht e Vorhang uf
Un wunderfitzig lüeg i druf
Un sieh' ne G'stalt sich dert bewege,
E-n-Engel isch e Narr drgege!
Nei, in mim Làwe g'wiss noch nie
Ha-n-ich e Fraü i g'sàh, schon wie die!
Me hätt nit Schöner's känne mole!...

Die Vorhàng soll dr Kückück hole,
Grad falle se jetz wieder züe!
Doch wenn i mi nitt irre thüe,
Sa hat se mi do àne g'achtct
Un hat mi ziemlig noch betrachtet.
Isch's mögli! lüegt se wege mir?
I wird wahrhaft ganz hinterfir,
Un schaü, dr Vorhang lipft si wieder,
Scho juckt's mr jetz in alle Glieder!
Se lüegt mi a! was fir e Glick!
Was fir e wundervoller Blick!
Un wieder isch se jetz verschwunde,
Doch ganz verzückt bin ich do unte,
G'wiss, ich ha-n-ihr in d'Aüge gà,
I ha's ere-n-am G'sicht ag'sàh!
Cüsine, Duo, Gwitterrege,
An allem isch mr nit meh g'lege!
I sieh un hör un weiss nit meh,
Möcht ewig so do untersteh.

120 - 121

Zum dritte mol thüet sie mich b'schaüe,
Uf eimol sàit e Stimm', e raühe:
« Mi Madarn dert schickt mich doher,
Ob's Ihne viellieht g'lege wàr,
Dà Parepli do z'acceptiere,
Ass Sie Ihr' Zit nitt sa verliere? » -
Un erst jetzt sieh-n-i, noch dàr Red',
Ass Einer vorne-n-a mr steht
Mit schöne, guldbordierte Kleider.
Ich nimm dr Parepli halt leider
Un gang jetz, iwel oder wohl,
Nitt ohne noch zum letschte Mol
E Blick an ihre Fenster z'schicke.
Derno, as hätt i 's Fir im Ricke,
Bin ich dur d'Gasse wie verruckt
Un ha ihr Parepli als druckt!...
Denn längst isch 's G'witter umme gsi,
Un wo-n-i endlig aku bi,
Heisst's: mi Cüsine sei spaziere,
Vo Dem un Dem liess sie sich fiehre -
Mi Rival!... Doch was macht mir das,
Bin ich denn nitt in vollem Mass
Jetz glicklig? Denn i ha verstande,
Ass wenn mi schone-n-Unbekannte
Ihr Parepli mir hat lo gà,
So isch's nur üs dr Ursach' g'schàh,
Ass ich's ihr' wieder z'ruck soll bringe,
's Herz thüet mr scho zum vorüs springe,
Wenn ich dra denk, ass morn viellicht
Sie mich empfangt un mit mr spricht!
o Parepli, dü Hoffnungsschimmer!
Dr ganze-n-Owe-n-uf mim Zimmer
Ha-n-ich's verschmutzt un druckt ans Herz
Un g'schwore-n-in m'im Liewesschmerz,
Si Meistere g'wiss nie z'vergesse!
I ha's ufg'macht sogar un g'messe,
Mr miesste satt zunander steh,
Fir alle beide drunter z'geh!
I ha noch tanzt mit ihm un g'sprunge,
Bol ha-n-i grine-n-un bol g'sunge,
I hätt's, wenn i nitt Angst g'ha hätt,
's verrumpfelt, mit mr gnu ins Bett!
Lang hat kei Schlof mich welle b'süeche,
I ha-n-en noch so möge süeche,
Un später ha-n-i traümt derno,
Ihr' Parepli seig nimmig do,
Me heb 'n g'stohle; Angst un Sorge
Hàn mich verweckt scho frieih am Morge,
Doch g'schwunde-n-isch gli Leid un Weh,
Wo-n-ich ne g'sàh ha vor mr steh,
G'schwind spring i uf, ganz voller Freide,
Jetz àwer, wie soll ich mi kleide?
Denn jetz kunnt jo dr Aügeblick,
Wo sich entscheide wird mi G'schick.
I ha mi lang nitt schön g'nüe g'funde,
Zeh' mol ha-n-ich d'Kravatte bunde!...
Ne Stund druf hättsch mi kanne sàh
Dr Wàg vo gestert wieder nàh,
Fir geh dr Parepli z'ruck trage.
Doch wie thüet mr hit 's Herz nitt schlage!
Jetz endlig stand i vor em Hüs,
I glaüb dr Othem geht mr üs,
I klopf, un ohne Zit z'verliere
Thüet mich e Diener ine fiehre.
Uf d'Frog, ob d'Madam sichtbar wàr,
Heisst's jo, un scho kunnt sie doher,
G'wiss, ohne sie im G'ringste z'lowe,
Viel schöner noch as gestert z'Owe!
Was ha-n-i g'macht, was ha-n-i g'sàit
I weiss, es g'wiss nimm, 's isch mr leid,
Wohrschinlig nit as dumme Sache,
Denn sie fangt plötzlig so a z'lache,
Ass ich verstummt sie ag'lüegt ha;
Hat Sie mir, fang i wieder a,
Ihr Parepli nur iwersendet,
Fir ass es so mit lache-n-endet?
Un wieder geht ihr' Lachlust los!
Uf eimol sàit se jetz serios:
« Ich sieh', Se thien im Irrthum schwewe,
Un im e grosse noch dernewe,
Was wànn Se mit dem Parepli,
Er g'hört mim Mann, er isch nitt mi,
I ha's Ihne g'schickt gestert z'Owe,
Wil ich Se g'sàh ha vo do owe
Vor mine Fenster Schildwacht steh;
Das Ding hat nitt so kanne geh,
Se hàn g'geniert uf alle-n-Arte,
Denn ich ha grad uf ebber g'warte!... »
Vor Aerger ha-n-i nit meh g'hört,
I bi furtg'loffe ganz empört,
Dr Parepli, vorher abete,
Ha-n-ich var Zorn abnander trete,
Denn wirkli, 's steckt mi züe arg a,
Ass ich im Herr sin g'schmutzt soll ha!
.........................

122 - 123

Vo dert bin ich zur Cüsin' g'sprunge
Un ha ne Duo mit ihr' g'sunge.