Masuwara

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
(Witergleitet vun Masuwari)
de Gott Tarhunza vo Halpa, Stele vom König Hamiyata, Tall Aḥmar, 10. Jh.v. Chr.

Masuwara (hethit. Masuwada; assyr. Til-Barsip; altgriechΒέρσιβα, Bérsiba) isch e neohethitische Stadtstaat gsii.

Laag[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Masuwara isch e Stadt am Ostufer vom Euphrat gsii, er isch identisch mit de assyrische Stadt Til-Barsip und em antike Bersiba und mit de Uusgrabig vo Tall Aḥmar („Rote Hügel“). Zom Piet vo Masuwara het Hadatta (ass. Ḫadattu; us aram. ḥdṯ-t „die Noi“) ghört, wo identisch isch mit de Uusgrabig Arslantaş („Loiestai“). Masuwara isch umgee gsii vo aramäische Stämm, gegenöber em Euphrat isch de neohethitischi Stadtstaat Karkamis glege.

Gschicht[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Us hieroglypheluwische Inschrifte vo Masuwara isch bikannt, ass im spoote 10. Joorhundert v. Chr. sich zwoo Königsfamilene um de Thron gstritte hend. Ane 899 werd zerstmool de aramäischi Stamm Bit-Adini gnennt, wo bald drufabe d Macht öber Masuwara öbernoo het, wo denn i assyrische Quelle Til Barsip gnennt werd. De assyrisch König Assurnasirpal II. hett e längere Chrieg gege de König Aḫuni vo de Bit-Adini gfüert und 856 v. Chr. isch Til-Barsip underem Salmanessar III. en assyrischi Provinz wore und Til-Barsip isch noi Kar-Salmanessar gnennt wore.

König vo Masuwara[ändere | Quälltäxt bearbeite]

I Chlammere stönd d Joore, wo die Könige bilait sind. Ali Joorzaale sind v. Chr.

neohethitischi König

  • Hapandila (10. Jh.)
  • Ariyahina (10. Jh.), Enkel vom Hapatandila
  • Vatter vom Hamiyatta (10. Jh.), Usurpator
  • Hamiyatta (10. Jh.), Brüeder vom Arpa
  • Soo vom Hamiyatta (10. Jh.)
  • Soo vom Ariyahina (10. Jh.)

aramäischi König vo de Bit-Adini

  • Aḫuni (877, 856)

assyrischi Provinz sitt 856.

Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • François Thureau-Dangin, Maurice Dunand: Til Barsip. P. Geuthner, Paris 1936. Haut-commissariat de la République française en Syrie et au Liban, Service des antiquités. Bibliothéque archéologique et historique 33.
  • Guy Bunnens: Tell Ahmar: 1988 season. (= Publications of the Melbourne University Expedition to Tell Ahmar 1; Abr-Nahrain Supplement Series 2). Leuven 1990, ISBN 90-6831-322-3.
  • Guy Bunnens: Tell Ahmar II: a new Luwian stele and the cult of the Storm-God at Til Barsib-Masuwari. Peeters, Louvain 2006. (Publications de la Mission archéologique de l'Université de Liège en Syrie), ISBN 978-90-429-1817-7.
  • Stephanie Dalley: Neo-Assyrian Tablets from Til Barsib. In: Abr-Nahrain. 34 (1996/97), S. 66–99.
  • Elisabeth Fontan: Les peintures murales de Til Barsip. In: Dossiers d'Archéologie. Nr. 171, 1992, S. 83.
  • Fred C. Woudhuizen: The Recently Discovered Luwian Hieroglyphic Inscription from Tell Ahmar. In: Ancient West & East. 9 (2010), S. 1–19.
  • Andrew Jamieson: Tell Ahmar III. Neo-Assyrian Pottery from Area C. (= Ancient Near Eastern Studies Supplement Series 35). Peeters, Leuven 2012, ISBN 978-90-429-2364-5.