Daubergieße

Dialäkt: Markgreflerisch (Obfige)

Dr Daubergieße isch e Aubiet uf dr räächte Syte vum Oberryy. Är isch e Dail vu dr natuurnooche Räschtau, wu noch em Ryyuusböu verbliiben isch, isch aber syterhäär bis zue dr neie Hoochwasserschutzmaßnaame ab dr Joordöusertwändi s letscht Dailstuck gsii, wu no fascht dr ganz Auwald oberirdisch vu Hoochwasser het chenne iberfluetet wääre. Dr Daubergieße isch anne 1979 zum Natuurschutzbiet erkleert woore un isch mit 1.682 ha ais vu dr greeschte Schutzbiet z Bade-Wirttebäärg. S het e Nord-Sid-Uusdehnig vu iiber 12 km. D greescht Braiti lyt bi rund 2,5 km.

E wéld iwwrwachse Schluth im Auwald vu Daubergieße

Dr Name „Daubergieße“ chunt vu me Gwässerlauf, wu im Noorde vum Natuurschutzbiet douregoot. Unter „Gieße“ verstoot mer die Aadail vum Stroom, wu unterirdisch, also in ere diräkte Verbindig mit em Grundwasser fließe un wu ab ere bstimmte Absänkig vu dr Daalsoole wider an d Oberflechi cheme. Soonigi het s vil im mittlere Beraich vum sidlige Oberryy. „Daub“ näne d Fischer näärstoffaarmi Gwässer mit gringem Fischbstand.

Geografi

Dr Daubergieße lyt in dr sidlige Oberryyeebeni zwische Fryybeg un Offeburg bzw. Brysach un Stroßburi/Kähl im Weschte vu dr Landchrais Ämmedinge un Ortenau im eschtligschte Aueberaich vum Ryy, also diräkt am Stade vum „korrigierte“ Fluss - vum Leopoldskanal im Siide bis zue dr Verainigung vum Daubergieße mit dr Altryyäärm, wu nordeschtlig vu dr Fähre-Ländi (Ryyiibergang Rhinau-Kappel) an dr Ryydamm stoße, sidweschtlig vu dr Gmai Wittewiir. Är gheert im grooße un ganze zum Baan vu dr Gmaine Kappel-Grofehüse, Ruescht un Rhinhüse. Historisch bedingt sin 9,98 km² Grundbsitz vu dr franzeesische Gmai Rhinau. Uf dytschem Staatsbiet isch des „Stuck Elsass z Dytschland“ as gmaifrei Biet Rhinau yygordnet. Dur d Begradigung vum Ryy in dr erschte Helfti vum 19. Johrhundert un dodermit dur d Feschtleegig vun eme Fluss-Hauptbett im Beraich isch fdailwyys e Veränderig vum Gränzverlauf zwische Dytschland un Frankryych vorgnuu woore, wu aber an dr Bsitzverhältnis, wu dur dr bis dert ständige Wächsel im Verlauf vum Flussbett entstande sin, nyt gänderet hän.

Di weschtlig Gränz vum Naturschutzbiet lyt ab dr Yymindig vum Leopoldskanal in dr Tulla-Ryy bis zum Nordspitz vu dr Rhinauer „Flussinsle“ an dr Staatsgränze in dr Ryymitti. Bis zue dr Nordgränze vu dr Insle chunnt s dodermit au an s franzeesisch Schutzbiet Réserve naturelle de l'Ile de Rhinau vis-à-vis. Ab em schiffbare Fluss (Verainigung vum Tulla´sche Bett mit em modäärne Kanaal (Schlinge)) lyt d Bietsgränze am Flussstaade bzw. am innere Dammfueß. Im Oschte bildet dr Waldrand d Schutzbietsgränze, ab em Baan Ruescht no dytli gmacht dur dr Hoochwasserdamm; uugfehr ab dr Mitti vum Biet uf dr Heechi vum dr Zuckerbruck iber di blind Elz, in dr Neechi vum Europapark, ruckt si wyter no Oschte vor, an dr Waldränder lang, un schließt so d Freiflechine im Kappeler Beraich yy. D Gränze verlauft do wider uf eme Damm bis uf di ääner Syte vu Stroß Kappel-Ryyfehre un goot im usserschte Nordoschte vum Biet wider am Waldrand lang un an eme Fahrwääg vu Kappel uf Wittewiir.

Flora un Fauna

Rund 60 % vum Areal sin mit Wald deckt, dr Räscht wird landwirtschaftlig as Matte gnutzt. Di wytlaifig Landschaft isch durzooge vu zahlryyche Wasserlaif, wu vu Wasserveegel as Rascht- un Bruetblatz gnutzt wääre.

Turismus

Dr Daubergieße isch e beliebt Uusflugsziil fir Wanderer un Radfahrer, wu uf vier bschilderete Rundwääg d Natuur chene bschaue:

• Schmetterlingswäg (Lengi ca. 2 km)
• Orchideewäg (Lengi 6,5 km)
• Kormoranwäg (Lengi 6 km)
• Gießewäg (Lengi zwische 3,5 un 8 km)

As inträssanti Alternative git s au d Megligkait, d Flora und Fauna uf ere Bootstuur im e draditionälle Fischerboot, em Nache, z entdecke.

Literatur

• Dietmar Keil: Erlebte Wildnis Taubergiessen. 1. Aufl. Schillinger, Freiburg im Breisgau 1977, ISBN 3-921340-24-1.
• Werner A. Gallusser (Hrsg.): Die Auen am Oberrhein/Les Zones Alluviales du Rhin Supérieur - Ausmass und Perspektiven des Landschaftswandels am südlichen und mittleren Oberrhein seit 1800... Birkhäuser, Basel 1992, ISBN 3-7643-2805-3.
• H.-J. Truöl, E. Spiegelhalter: Altrhein: verlorenes Paradies. 1. Aufl. Schillinger, Freiburg im Breisgau 1984, ISBN 3-89155-001-4.

Weblink

 Commons: Taubergiessen – Sammlig vo Multimediadateie

• Informatione zum Daubergieße
• Daubergieße: scheeni, bedrohdi Nadür

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Taubergießen“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.