Sylvie Reff

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Sylvie Reff (Novamber 2014)
Dialäkt: Mìlhüüserisch

D Sylvie Reff (* 19. Juli 1946 z Bischwiller[1]) ìsch a elsassischa Kìnschtlera. Sa hàt mehrera Romaner un Theàterstìckla gschrìewa, sa dìchtet, sa komponiart un sa sìngt, uf Elsassisch, Frànzeesch un Hochditsch.

Laweslàuif[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Sylvie Reff hàt ìhra Kìndheit z Bischwiller verbrocht, dr elsassischa Dialekt ìsch ìhra Müetersproch[2].

Sa hàt z Stroßburg gstudiart fer Anglisch-Profasser wara[3], sa hàt aui Rüssisch un Rumänisch gstudiart[4].

Zitter d 1960. Johra schribt sa un sìngt sa, meischtens uf Elsassisch, denn sa unterstìtzt ìhra regionàla Sproch. Sa hàt a ìnternàtionàla Üsstràhlung: ìhr Wark wìrd ìn àcht Sprocha ìwersetzt, sa màcht mìt ìn Television-Sandunga vu verschìedena Lander (uf da Sander TF1, France 3, Arte, NDR Hamburg, SR Saarbrücken, SWF Baden-Baden, Freiburg/Br., Karlsruhe, Stuttgart, Innsbrück), sa hàt mehr às 500 Konzerta ìm gànza Europa gaa. Ànna 2015 hàt sa a elsassischa Dìchterwaj z Bischwiller erstellt.

Wark[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Sylvie Reff hàt a groß Wark üsgaa:

Schrìfta[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Terre ouverte, Gedìchta, collection Chambellan, éditions Saint-Germain-des-Prés, Paris, 1971
  • Soleil et cendres, Paris, 1972
  • Le deuxième homme, France Culture, Paris, 1972
  • Geschichte einer Gänsehüterin, 1975
  • La Nef des vivants, Paris, Stock, 1975
  • Les Ailes du cœur, Gedìchta, Gundershoffen, Hanau, 1982
  • Cette fureur tranquille, Stroßburg, Rhénanes, 1986
  • Soleil de prières: anthologie de prières du monde entier pour tous les moments de la vie, Paris, Éditions Albin Michel, 1989
  • Source de feu, Les Herbiers (Vendée), Écho optique, 1990
  • Le Temps du miel, Gedìchta, éditions Caractères, Paris, 1992
  • Mendiants d’étoiles, Pàris, éditions Caractères, 1994
  • « L’alsacien est une langue de rencontre et de poésie », Les Cahiers du bilinguisme: Land un Sproch Stroßburg, 1994
  • Servante du soleil, Gedìchta, Lyon ou Aurillac, Gerbert, 1997
  • De Zopf, drèisprochig Gschìchtla, BF Verlàg, Stroßburg, 2000
  • Lumière des vivants, éditions Dervy-Albin Michel, octobre 2002.
  • Blessures du vent, Editinter Verlàg, 2010.
  • Chant des Saisons, mìt em J.-P. Ehrisman, Coprur Verlàg, Stroßburg 2009
  • Passeurs de courage éditions L'Harmattan, 2010.
  • Schrei, zweisprochig Gschìchtla, BF Verlàg Stroßburg 2014

Müsik[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Miederle, Stroßburg, CEDE, 1978
  • Läwesfür, Stroßburg, EMA, 1983
  • Menschelied, 1991[5]
  • Sternestrüss, S.l. s.n., 1995

Üszeichnunga[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Sylvie Reff hàt fer si Wark mehrera Üszeichnunga bikumma:

  • Prix Alef vu da Büechhandler
  • Priis vu dr Gsellschàft vu da Schrìftsteller üs Elsàss un Lothrìnga („Prix de la Société des écrivains d’Alsace et Lorraine“) ànna 1976
  • Guldbratzala (Bretzel d'or) vum „Institut des arts et traditions d’Alsace“ ànna 1982
  • Grand Prix Maurice Betz, 1986[6]
  • Hebeldankpreis, Lörrach, ànna 1994
  • Grand Prix vu dr Stàdt Colmer fer dr Romàn „Lumière des vivants“ ànna 2003
  • Grand Prix André Weckmann ànna 2014

Externa Links[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Sylvie Reff – Sammlig vo Multimediadateie

Referanz[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. Sitta vu dr Sylvie Reff uf Babelio.com (fr)
  2. A Konzert vu dr Sylvie Reff, uf http://planetefrancophone.fr (fr). Archiviert vom Original am 12. Februar 2015; abgruefen am 26. Februar 2015.
  3. Sitta vu dr Sylvie Reff uf alsace-culture.com (fr)
  4. Lawa un Wark vu dr Sylvie Reff, uf editions-harmattan.fr (fr)
  5. Sitta vu dr Sylvie Reff uf olcalsace.org (fr)
  6. « Remise du Grand Prix Maurice Betz 1986 à Sylvie Reff », ìn Annales de l'Académie d'Alsace, 1986