Kalligrafii

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Kalligrafii wird in Öiropa hüte mäistens iigsetzt, wemm mä festligi Urkunde macht
Graffiti
Chinesischi Kalligrafii us dr Ming-Zit
Kalligrafii in dr Fritigsmoschee vo Yazd (Iran)
Irischi Kalligrafii
Futhark
Altänglischi Kalligrafii

D Kalligrafii (altgriechκαλλιγραφία kalligraphía, vo κάλλος kállos ‚Schönhäit‘ und gráphein ‚schriibe‘) isch d Kunst vom „Schönschriibe“ vo Hand (Chirografii), mit ere Fäädere, eme Bämsel, Filzstift oder andere Schribwärkzüüg. Was mä in dr Schuel bim „Schöönschriibe“ leert, isch nit s Kalligrafiere sondern e lääserligi Schrift schriibe.

D Kalligrafii hüte[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Wo dr Druck sich vom 15. Joorhundert aa in Öiropa het afo duuresetze, het d Tüpografii d Kalligrafii mee und mee abglööst und hüte, wo s Schriibe vo Hand fast obsolet isch wäge dr Entwigglig vom kompiuterisierte Drucker isch s vilmol nume non e Liebhaberei oder chunnt as Graffiti im öffentlige Ruum vor, was vo vile Lüt nid gschetzt wird.

Im Geegesatz isch im jüüdische Umfäld d Kalligrafii immer no vo groossem Wärt, wil d Büecher vo dr Torah, wo us ene in de Synagoge bim Gottesdienst glääse wird, vom ene Sofer vo Hand mit ere Voogelfäädere müesse gschriibe si.

In Ostasie, hauptsächlig im chinesische Ruum, z Korea und z Japan isch d Kalligrafii im gsellschaftlige und künstlerische Lääbe immer no seer aagsee. Mäistens brucht mä für s Schriibe e Bämsel, e Duschstange und e Duschstäi. Mä ribt d Duschstange im Duschstäi mit Wasser oder Wii, bis mä Dusch überchunnt. Bim Schriibe loot mä de Gfüül vilmol freije Lauf, so dass d Schrift sterker im Usdruck wird und schweerer zum lääse. Bim Grasschriftstiil zum Bischbil isch dr Teggst vo zwäitrangiger Bedütig, s Wichigste isch die kalligrafischi Gstaltig. Vilmol cha mä s Gschriibene gar nit lääse und es gältet as Bild und nit as Teggst.

Wägen em Bilderverbot im Islam isch d Kalligrafii in de mäiste islamische Länder die äinzigi Kunstform gsi. Si isch doorum in dr Archidektuur, vor allem in dr religiööse, äins vo de wichdigste Schmuckelimänt.

Litratuur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Herbert Becker: Kalligraphie. Die Kunst des schönen Schreibens. E. A. Seemann Verlag, Leipzig 2011, ISBN 978-3-86502-130-4.
  • Julius de Goede: Kalligraphie. Schönschreiben lernen. Weltbild Verlag, Augsburg 1991, ISBN 3-8043-2665-X.
  • Nuesret Kaymak: Schreiben als Kunst. Regionalia Verlag, Rheinbach 2012, ISBN 978-3-939722-59-5.

Weblingg[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Kalligrafii – Sammlig vo Multimediadateie
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Kalligrafie“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.