Eiemer See

De Eiemer See (dt. Eichener See) isch ä Karschtsee uf em Dinkelberg bi Schopfe in Bade-Württeberg. S Bsundere isch, dass er nur alli paar Johr mol züm seh isch. S git kei Bach, wo s Wasser ine oder devo laufe chönnt, sundern er würd unterirdisch vom Grundwasser gfüllt. Drum isch er nur dusse, wenns vorher arg lang grägnet het.

Geologie[ändere | Quälltäxt bearbeite]

De Dinkelberg isch ä Karschdgegend, un es het überall Höhlene, Löcher un Ibrüch. Wänns rägnet, sammlet sich in dene s Wasser, un wänns über ä längeri Zit rägnet un grad no d Schneeschmelzi dezü chunnt, no cha nit alles Wasser ablaufe un staut sich langsam in dene Hohlräum uf, bis es sich inere Senke, ä Doline, sammlet. Me cha grad züelüege, wie s Wasser uss em Bode usesprudelt. In Versüch mit Farb het mer nochgwiese, dass des Wasser, wo im See isch, bim ablaufe unter anderem in de Hasler Höhli z Hasel züm Vorschin chunt, es also ä Verbindig zwüsche em See un de Höhli git, wo unterirdisch verlauft. D Hasler Höhli isch aber öbe 2 Kilometer vom See furt.

Erschde Bricht vu 1784[ändere | Quälltäxt bearbeite]

En erschde Bricht vum Eiemer See schdammd vu 1784, wu diä nooglossene Schrifde vum Heinrich Sander vereffendlicht worre sinn. De Heinrich Sander war Profässer am Gymnasium illuschdre in Karlsrueh, wuner under andrem Lährer vom Johann Peter Hebel gsi isch. Er schribt, aß d Greßi vum See "ungleich und verschieden" gsi sey un mr d Breidi uff ein un d Lengi uf zwee Bichseschiss berächnet het. Sinnerzit het mr verzellt, aß alli Pflanze kabütt gange seye, wänn de See kumme isch, üsser ne paar Biirebaim, diä hewe iwwerläbt - ohni Schade!

De Sander schribt aü vumme Unglick im See. Amme scheene Sunndigmorge im Mai hänn jungi Maidli un Kärli uffem See welle schbazierefahre middeme Boot. Schiints sinn z viel iigschdiege un s Boot isch gsunke und vier vu dänne jungen Litt sinn versoffe. Er schribt, aß mr si mit Schdange üssem See zoge het un mar si widder hätt kenne "erwecke", wämmer d Bolizei schnäll gruefe hätt.

De drucke Seebode hett mr, wänns Wasser widder wägg gsi isch, als Madde gmeiht un s Fuedder sey gued gsi. Mänchi hänn aü Korn (Rogge), Dinkel, Haber, Gärschd odder Herdepfel apflanzt, was aü e guedi Ärn gä heb, wänn nit grad s Wasser kumme un alles iwwerschwämmt worre isch.

Uffdrädde[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Wenn de Eiemer See ganz gfüllt isch, isch er öbe 3 Meter 20 tief, 250 Meter lang un 135 Meter breit. Dodemit gön öbe 33 Duusig Kubikmeter Wasser dri. Wenns arg schnell goht, isch er innerhalb vo nere Wuche gfüllt. Dusebliebe düt er meischdens zwüsche drei Wuche un 2 Monet, s hets au scho geh, daß er zügfrohre isch un mer het chönne Schlittschühlaufe.

S erscht dadiert Uffdrädde vum See isch anne 1772 gsi. E Zämmeschdellig git de Gustav Albiez in sinner Dissertation vu 1931 (S. 53). Är zeigt alli Johr, wunner bis 1930 ufträte isch. Alli bis jetz bekannde Dade zuem Uffdrädde sinn in däre Lischde zämmegschdelld: Lischde zuem Uffdrädde vum Eiemer See

S letscht Mool isch de See im Dezämber 2017 ufftaucht^[1], s vorletscht Mol isch er zwüsche Februar und März 2016 an d Oberflächi choo, und des noochdem er im Dezember no uf eme historische Diäfstand gsii isch. Durch d Niiderschläg Afang Johr isch de Grundwasserspiägel dann schnell agstiige, vo 6 im Dezember uf 37 Meter im Jänner innerhalb vo wenige Däg. Do demit isch de See aber immer no zwei Meter under de Oberflächi gsii, erst durch neui Niiderschläg im Februar isch er usträtte. De Pegel wird regelmäßig gmesse.^[2]

Nadürschutz[ändere | Quälltäxt bearbeite]

De Eiemer See isch am 29. Abril 1942 zuem Landschaftsschutzgebiet (LSG) mid de Nummere 3.36.012 üssgwiese worre, de Verordnungstext isch am 8. Mai 1942 im "Alemanne" abdruckt gsi. Des Landschaftsschutzgebiet het e Greßi vu 8 ha un zieht si wiä ne Kranz im Norde, Weschde un Süde um de See rum. De See sälwer ghärt nid dezue.^[3]

Am 11. Febber 1983 het mr dann de See un sinni änger Umgebig als Flächehafts Nadürdenkmol (Nr.8336081001) üssgwiese. Flächehafdi Nadürdenkmol (FND) sinn ähnlich gschitzd wiä Nadürschutzgebiet (NSG), wärre abber vum Landratsamt verordnet un hänn weniger as 5 ha Flächi. Im Fall vum Eiemer See sinns 3,5 ha. Es FND bildet de Kern vum Eiemer See.^[4]

Zuedäm ghärt de Eiemer See siddem 31. Mai 2015 zuem FFH-Gebied "Dinkelbärg un Röttler Wald" (Nr. 8312311). Diä Deilflächi um de Eiemer See het um 11,5 ha un deckt si ungfähr middeem LSG un em FND zämme. In de Kurzbeschriebung vu dämm große Gebiet, wu si iwwer d Landkreis Lörrach un Waldshuet erschdreckt, wird aü de Eiemer See üssdricklig gnännt: "Kulturlandschaft mit naturnahen Buchenwäldern, Hecken, Kalkmagerrasen, Glatthaferwiesen, Höhlen und temporärem Karstsee, hervorragender Lebensraum für zahlreiche FFH-Arten, insbesondere Fledermausarten."^[5]

Urzytchräbs[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Im Eiemer See läbt ä urzytliche Chräbsart, wos suscht nur an wenige Ord in Ditschland un im iwrige Europa git^[6]. Wisseschaftlich heißt er Tanymastix lacunae un ghört zü de Chiemefieschräbs (also ä Chräbs, wo d Chieme an de Fies oder an de Bei het). Er würd öbe zwei Zäntimeter lang, wenn er usgwagse isch, un d Wiebly chönne bis zü vierzähduusig Eier lege. Sälli Eier sin arg robuscht un chönne mehreri Johr im trochene Bode überläbe, bis de See wieder emol use chunnt. Des Chräbsli isch vum Linné schu anne 1758 beschriewe worre. 1909 hedden dann de Zoolog Eduard Graeter, wu si im Zämmehang midnere Dissertation an de Universidet Basel aü mit Ruederfueßchräbs in underirdische Gewässer bschäfdigt het, erschdmols aü im Eiemer See gfunde.

Sunschtigs[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Am Eiemer See findet immer am Oschdermendig s Eierspringe statt, ä Bruuch, wo keltischi Ursprüng het un d Fruchtbarkeit im Eiemer Dorf erhalte soll.

Schrifde[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Heinrich Sander 1784): Von einem merkwürdigen See in der obern Markgrafschaft Baden. In: Heinrich Sanders Kleine Schriften (herausgegeben von Georg Friedrich Götz), Bd. 1, Dessau und Leipzig, S. 324–328, auf books.google.de
Johann Jakob Schneider (1841): Der Eichener See. In: Das Badische Oberland, Lörrach, S. 130–132
Knierer (1900; Vornamme nit bekannd): Vom Eichener See. Monatsblätter des Badischen Schwarzwaldvereins 2,11:205—215.
Knierer (1907): Der Eichener See. In: Natur-Zeitschrift für Naturfreunde 3,1:185-188. 1907
Eduard Graeter (1914): Chirocaphalus (Tanymastix) stagnalis Linné im südlichen Schwarzwald. Int. Rec. Ges. Hydrobiol. Biol. Suppl. zu 4: 1-5.
Gustav Albiez (1931): Die Tektonik des östlichen Dinkelberges und der Eichener See - Berichte der naturforschenden Gesellschaft zu Freiburg im Breisgau 31: 211-272.
Reinhard Fischbeck, Rudolf Hüttner, Werner Käß (2016): Der Eichener See (Schopfheim, Stadtteil Eichen, Lkr. Lörrach, Baden-Württemberg) - Berichte der naturforschenden Gesellschaft zu Freiburg im Breisgau 106: 69-100. (mid ne me Bitrag vu de Zoologi Claudi Gack zuem Eiemer Chiemefueß Tanymastix).