Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
haglaz

haglaz (ᚺ ᚻ) isch de erschlossni urgermanisch Name vo de h-Ruune. Er lutet uf Altnordisch hagall, Altdänisch ᚼᚭᚴᚭᛚ hagal; Altenglisch hægl und im Hrabanische Alphabet hagale. D Bidütig isch "Hagel". Au de gotisch Buechstabe "h" (𐌷) haisst haal, d Form stammt aber vo de latiinische Unziale h.

D h-Ruune isch die nüüt Ruune im alte Ruunealphabet, aber die sibet im nordische Futhork. Si isch di erst Ruune im Hagals ætt.

Luutwert[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Ruune stoot i allne Traditione för de gmaingermanisch stimmlosi glottali Frikativ und sis velari Allophon (IPA /h/+/x/)

Form[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Di aistrichig Ruune ᚺ werd bis is sechst Joorhundert bruucht, denn setzt sich z England di zwaistrichig Form ᚻ düre, wo di anzig Form ufem Kontinent isch. Abem achte Joorhundert ninnt d Ruune z Skandinavie d Form ᚼ aa.

Esotheerik[ändere | Quälltäxt bearbeite]

I de moderne Esotheerik bidüütet d h-Ruune Verderbe aber au Useforderig.

Unicode[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Unicode UTF-16 U+16ba
Unicode-Nôme RUNIC LETTER HAGLAZ H
HTML ᚺ

Büecher[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Klaus Düwel: Runenkunde. Metzler Bd. 72; Stuggart 2001; ISBN 3-476-13072-X